به گزارش خبرنگار مهر، جلسه بررسی جایگاه و کارکرد ادبیات عرفانی در قلمروی ادبیات کودک و نوجوان با حضور علیرضا حافظی و سیدعلی محمدرفیعی دو منتقد ادبی حوزه کودک در انجمن نویسندگان کودک و نوجوان برگزار شد.
علیرضا حافظی منتقد ادبی در ابتدای این جلسه کرامت تراشیها و ایجاد برخی دگرگونیهای غیرمثبت در عرفان را منفی ارزیابی کرد و گفت: آثار منفی عرفان همچنین در برخی پدیده های اجتماعی خودنمایی می کند.
حافظی سخن عارفانه در ادبیات فارسی را حامل تاثیرات مثبت دانست و گفت: عرفان برخی از آثار فارسی را به مجموعه های قابل تامل تبدیل کرده اما بنده به شخصه هیچ باوری به عرفان ندارم و وحی را منفک از و بی نیاز از فلسفه و عرفان می دانم.
در ادامه این نشست نیز سید علی محمد رفیعی منتقد ادبی در ابتدا تعریفی جامع از عرفان و معنای لغوی آن بر اساس فرهنگنامه های مختلف ارائه کرد و گفت: عرفان به معنای وقوف بر معنای دقیق و رموز یک چیز است و این شناخت عمیقتر از شناخت سطحی است و بیشتر از طریق کشف و شهود صورت می گیرد.
رفیعی همچنین با ارائه تعریفی از عرفان از زبان فلاسفه و دانشمندان غرب گفت: برخلاف تصور بسیاری از غربیها عرفان دین را نباید با عرفان دینی اشتباه گرفت چرا که برخی اوقات به واسطه عدم پیراستگی دینها عرفان ناشی از آنها نیز پیراسته نیست.
وی همچنین تعریفی از انسان کامل ارائه و خاطرنشان کرد: انسان کامل شدن هدف دین و عرفان ناشی از دینداری است.
این منتقد ادبی عرفانهای دینی، علمی، طبیعت گرا، معنویت گرا، و عرفان نماها را انواع مختلف عرفان موجود دانست و تصریح کرد: والدین باید بسیار مراقب فرزندان خود باشند که دچار عرفانهای منحط و گمراه نشوند.
محمدرفیعی با بیان اینکه نوجوانان کنونی نیازمند عرفان هستند گفت: نوجوانان باید بتوانند حقیقت و واقعیت را از کذب تمیز دهند و در جامعه اخلاق فردی و اجتماعی مناسب داشته باشند. از همین رو والدین باید معنویت گرایی را در فرزندان خود پرورش دهند.
وی عشق و دوستی به طبیعت، خدا و هستی، امنیت و اطمینان، کشف کرامات و خوارق عادت، جذابیت مسائل فراحسی و فرا انسانی، احساس دانایی و حس قدرت ناشی از عرفان را از موارد جذابیت برای نوجوانان و کودکان دانست و بر ضرورت ترویج عرفان مناسب در ابیات این گروه سنی تاکید کرد.