حجت الاسلام دکتر احمد احمدی نماینده مجلس شورای اسلامی و عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: عفاف دارای مراحلی است از خودداری تا ارتکاب فحشا. ممکن است کسی بی حجاب باشد یا عفاف و حجاب را باهم داشته باشد.
وی افزود: حجاب داشتن هم مراتبی دارد به طوری که زنانی که در شالیزار کار می کنند وضعیت و شرایط آنها ایجاب می کند که حجاب آنها با ساکنان شهرهای بزرگ متفاوت باشد از این رو مسئله حجاب میان روستائیان با سایرین متفاوت است.
دکتر احمدی با اشاره به اینکه حجاب یک دستور دینی است و حدود 8 آیه از قرآن به حجاب اختصاص داده شده است آیه 31 سوره نو را یادآوری کرد.
خداوند در این آیه می فرماید: و به آنان با ایمان بگو چشمهاى خود را فروگیرند، و دامان خویش را حفظ کنند و زینت خود را -جز آن مقدار که نمایان است- آشکار ننمایند و روسرىهاى خود را بر سینه خود افکنند ، و زینت خود را آشکار نسازند مگر براى شوهرانشان، یا پدرانشان، یا پدر شوهرانشان، یا پسرانشان، یا پسران همسرانشان، یا برادرانشان، یا پسران برادرانشان، یا پسران خواهرانشان، یا زنان همکیششان، یا بردگانشان، یا افراد سفیه که تمایلى به زن ندارند، یا کودکانى که از امور جنسى مربوط به زنان آگاه نیستند؛ و هنگام راه رفتن پاهاى خود را به زمین نزنند تا زینت پنهانیشان دانسته شود. و همگى بسوى خدا بازگردید اى مؤمنان، تا رستگار شوید!
رئیس انتشارات سمت گفت: حجاب به اسلام اختصاص ندارد در ایران قبل از اسلام این حجاب و حتی چادر هم وجود داشته است. برخی از زردشتی ها حجابشان از مسلمانان قرص و محکم تر است. حجاب در ادیان دیگر هم بوده با اینکه زنان در زمان ساسانیان بزرگ و گرداننده خانواده و جامعه آن دوران زن سالاری بود، اما زنان آن دوره محجبه بودند.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی تصریح کرد: اصل مسئله این است که حجاب دستور خداوند است و باید اجرا شود.
وی با اشاره به اینکه مسئله حجاب و عفاف مردان را هم در برمی گیرد گفت: واقعیت این است در جاهایی که بی حجابی رایج شده آن هم به شیوه رسوایی که در برخی کشورها وجود دارد، بی عفتی به معنی عام هم رواج یافته است.اگر قرار باشد عفت در جامعه وجود داشته باشد باید خود بانوان هم به این امر کمک کنند.
دکتر احمدی یادآور شد: آیت الله بروجردی نوشته اند زن برای اینکه به گناه مرد کمک نکند باید از حضور در هرکجا می داند که نظر شهوت انگیزی به او خواهد بود خودداری کند تا کمک به گناه دیگران نکرده باشد.
وی همچنین اظهار داشت: همه کارهای دینی و اصلا تربیتی باید به صورت تشویقی، راهنمایی و عدالت باشد یعنی طرف را با آرامش و ظرافت هدایت کرد. تنبیه در جایی کاربرد دارد که طرف مقاومت شدیدی کرده زبان خوش دیگر کارساز نیست.