دکتر محسن پرویز در گفتگو با خبرنگار مهر ضمن بیان این موضوع گفت: حد کاری ما اجازه نوشتن و کار جدی و طولانیمدت را نمیدهد، یعنی فقط گاهی فرصت میکنم داستانکی بنویسم و متاسفانه از این حد و اندازه فراتر نمیرود یعنی فرصتش نیست.
وی افزود: گاهی میبینیم کسانی که کار اجرایی در رده‌های بالا دارند تالیفی دارند. این نکته بسیار ارزشمند است اما این سوال را نیز برای من به وجود می‌آورد و احساس میکنم که این دوستان یا وظیفهشان را خوب انجام نمیدهند و یا تالیف و پژوهش آنها اشکال دارد. در واقع کار اجرایی فرصت کافی برای در اختیار ما نمیگذارد.
این نویسنده در ادامه گفت: در حدود دو سال پیش که تنها چند ماهی از مسولیتهای من میگذشت و در هیئت علمی دانشگاه از جمله کسانی بودم که بیش از چهار مقاله داشتند در یک مصاحبه این سوال از من پرسیده شد و من این نکته را گوشزد کردم که این مقاله‌ها ربطی به کارفعلی‌ام ندارند چون با توجه به مسئولیتم وقت کافی برای چنین کارهایی ندارم و این مقاله‌ها مربوط به قبل از قبول مسولیتم بوده‌است اما به علت فاصله زمانی چاپ کارها باعث شده که این مسئله چنین نمودی پیدا کند.
وی در پایان گفت: اما برای نویسندهها معمولا حضور در یک شرایط نو اندوختهای ایجاد میکند که ممکن است در آینده مورد استفاده قرار گیرد.
تاریخ انتشار: ۲۶ بهمن ۱۳۸۷ - ۱۰:۲۰
محسن پرویز با بیان اینکه فعالیتهای اجرایی در سطوح مدیریتی کمتر اجازه می‌دهد که وی به کار نویسندگی‌اش ادامه دهد گفت: همواره این سوال برای من مطرح است که سطوح بالا چگونه فرصت می‌یابند که کار تالیفی کنند.