سعید عقیقی درباره سومین همکاری خود با موتمن و نگارش فیلمنامه "صداها" به خبرنگار مهر گفت: فروردین سال گذشته طرحی را برای موتمن تعریف کردم درباره صدابرداری که در آپارتمانی زندگی می‌کند و به وسیله یک گوشی به صداهای طبقات بالا گوش می‌دهد. او متوجه قتلی می‌شود که در طبقه بالا اتفاق می‌افتد. این طرح مورد توجه موتمن قرار گرفت.
وی با اشاره به فاصله شش ساله بین "شب‌های روشن" و "صداها" افزود: ما شش سال بعد از "شب‌های روشن" امکان همکاری به دست نیاوردیم و تصمیم گرفتم فیلمنامه طوری نوشته شود که از نظر تهیه‌کننده نیز تولید آن ساده باشد و لوکیشن واحد یک آپارتمان برای روایت داستان انتخاب شد. روایت معکوس چند قصه کنار هم در این فضا چارچوب اولیه من در زمان نگارش کار بود.
عقیقی ادامه داد: برای اینکه ترتیب قصه‌ها رعایت شود به جای طرح جدولی داشتم که هر سکانس را در آن توضیح می‌دادم و به همین دلیل ترتیب سکانس‌ها را می‌دانستم. اما در مورد تماشاگر معتقدم این فیم کاری نیست که فقط در یکبار دیدن بتوان متوجه نکات موجود در آن شد.
نویسنده فیلمنامه "صداها" گفت: مطمئناً کمتر کسی دریافته که شیرین با همان پسری که دوستش درباره او با وی حرف زده آشنایی داشته و در سکانس خانه شیرین می‌بینیم که پسر با خودرو قرمز خود او را رسانده است. نکاتی از این دست وجود دارد که تماشاگر بعد از چند بار دیدن نکات آن را درخواهد یافت.
عقیقی در پایان با اشاره به بازی رویا نونهالی در "صداها" گفت: بازی نونهالی را خیلی دوست دارم. او یکی از گویاترین چشم‌ها را به عنوان بازیگر دارد که با حرکتی کوچک در صورت می‌تواند احساسات را به خوبی به تماشاگر منتقل کند. بر همین اساس زمان نگارش فیلمنامه شخصیت رویا را بر اساس بازی نونهالی نوشتم.