ابراهیم زاهدی مطلق نویسنده و روزنامه‌نگار در گفتگو با خبرنگار مهر ضمن بیان این مطلب گفت: ادبیات بعد از انقلاب ویژگیهایی خاصی دارد که موجب می‌شود ما ادبیات این دوره را متمایز از دوره قبل آن بدانیم؛ از طرف دیگر ادبیات این دوره ربطی به ارگان و نهادی خاص ندارد، بلکه به کلیه آثار ادبی که بعد از انقلاب اسلامی نوشته شده، اطلاق می شود.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: ادبیات قبل از انقلاب ادبیاتی چپی بود که نویسندگانی چون محمود دولت آبادی، احمد محمود، علی محمد افغانی و حتی خود گلشیری تحت تاثیر ایدئولوژی سوسیالیستی داستان می‌نوشتند و ادبیات مورد علاقه آنها ادبیات روستایی محسوب می شد برای همین این نوع ادبیات در این دوره رواج زیادی داشت.
این نویسنده در ادامه یادآور شد: با پیروزی انقلاب اسلامی این نوع داستان‌نویسی کنار رفت و داستانهایی متفاوت با این دوران پدید آمد که از نظر زبان نیز متمایز بود و باید بگوئیم بعد انقلاب، ادبیات به طور صد در صد راه و مسیر خود را پیدا کرد.
وی با بیان اینکه ادبیات انقلاب پیشرفت خوبی داشته است، تصریح کرد: ادبیات و هنر مدام در حال پوست انداختن و تغییر است و خوشبختانه ادبیات انقلاب، تحولی اساسی نسبت به زمان و دوران تحولش داشت.
زاهدی مطلق ادامه داد: اگر آثار محمدعلی جمالزاده، صادق هدایت، صادق چوبک و دیگر نویسندگان دوره قبل از انقلاب را با آثاری که بعد از انقلاب منتشر شده مقایسه کنیم می‌بینیم که آثار جدید از هر حیثی برتر هستند؛ منتها معروفیت آثار جمالزاده و امثال هدایت این است که آنها شروع کننده بودند، مثلا آثار رضا امیرخانی به مراتب بهتر از آثار صادق هدایت است.