به گزارش خبرنگار مهر در ایلام، از کوچه پس کوچه های خاکی روستاهای ایلام که عبور می کنی، صدای ضربه هایی موزون با تپش قلبت هماهنگ می شود. آنقدر که از فاصله دور می توانی با تک تک این ضربه ها ارتباط برقرار کنی. ضربه هایی که انگار با عشق نسبت نزدیکی دارد و کم کم، پای دلت را به پای یکی از آنها می کشاند، پای دار قالی!
دارهای کوچک و بزرگی که از آرزوی کوچک و دلهای بزرگ زنان ایلام برپا شده است. زنان کم توقعی که زیر تار پررنگ عشق، پودهای رنج و غم خود را پنهان می کنند و با امید، نقش زندگیشان را آنچنان که می خواهند زیبا و عاشقانه خلق می کنند.
بعضی از آنها هم دختران کم سن و سالی هستند که چرخ سنگین زندگی را دوشادوش مادرشان می چرخانند. دخترانی که دنبال آرزوهای رنگارنگ خود در رنگهای گلهای قالی می گردند تا نقش مهمی در زندگی خواهر و برادرشان داشته باشند و طرح رویاهای آنان را زیباتر از فرشی که می بافند بزنند.
بافتن قالی برای بعضی ها تفنن و تفریح است ولی برای دخترهای ایلامی ابتدا انگیزه و هدف و بعد هنر و سرگرمی است.
دختران روستاهای ایلام با انگیزه کمک به اقتصاد خانواده به دنبال هنر و صنعت قالی بافی رفته اند و اذعان می کنند تلفیق هنر و صنعت نقش مهمی در ایجاد روحیه زیبایی و اعتماد به نفس در میان افراد جامعه و نیز شالوده اقتصاد آنها دارد.
ولی روستاهای زیادی در ایلام وجود دارد که افرادی در دل رنج و غم فقر و تنگدستی با اراده و پشتکار، پرورش یافته و توانسته اند با پرداختن به این هنر - صنعت در چرخه اقتصادی خانواده و جامعه خود نقش مهمی ایفا کنند.
با ورود هنر قالی بافی به روستاهای ایلام، نسیم امیدواری در دلهای غمزده مردمان وزیده و رنگ فقر از چهره روستا پاک شده است.
مدیر فرش استان ایلام در این ارتباط به خبرنگار مهر گفت: نقطه و مرکز اصلی این هنر در روستای "چم ژاب" شهرستان دره شهر واقع در استان ایلام بوده است بدین گونه که مردمان این منطقه به دلیل مخالفت و اعتراضهای بسیار خود علیه حکومت وقت به استانهای ساوه، قم، کاشان و تهران که از مراکز مهم بافت فرش کشور بشمار می آمدند، تبعید شدند.
شهرام حاصلی اظهار داشت: بدین صورت ایلامیان تبعید شده در مدت زندگی 20 تا 30 ساله خود در مراکز مهم بافت فرش بنا به جریان طبیعی تبادل فرهنگی قومها، بافت فرش را از مردمان این استانها فرا گرفتند.
وی ادامه داد: پس از گذشت سالها از مراجعت به وطن خویش این هنر را با خود به ایلام آوردند و بدین ترتیب بافت قالی را از روستای "چم ژاب" گسترش پیدا کرده و بتدریج به دیگر روستاها و شهرهای استان نیز کشیده شد.
این مسئول با اشاره به اینکه تا قبل از انقلاب بافت فرش تنها محدود به بافت قالی های "خرسک باف" و برای مصارف شخصی خانوار صورت می گرفت و طرح و نقش آن نیز طبق ذوق و سلیقه شخصی افراد انجام می شد و حتی رنگهای بکار رفته در این قالیها از گیاهان موجود در طبیعت تهیه می شد، خاطرنشان کرد: پس از پیرزوی انقلاب و نیز رشد تکنولوژی زندگی شهرنشینی و افزایش سطح توقعات و تغییر ذائقه مردم، بافت فرش با شیوه نوین رواج یافت.
حاصلی عنوان کرد: هم اکنون فرش دستبافت استان ایلام مقام نخست کشور را از نظر کیفیت داراست اگرچه بر خلاف آنچه تصور می شود فرش ایلام از نظر کمیت در رده های پایین کشور است.
این مسئول ادامه داد: 100 درصد بافندگان استان ایلام زن هستند و در حال حاضر شش هزار بافنده فرش فعال و نیمه فعال در استان ایلام مشغول به فعالیت هستند.
مدیر فرش استان ایلام با اشاره به اینکه میزان تولید فرش دستبافت در استان ایلام بین شش تا هفت هزار مترمربع است، خاطرنشان کرد: 75 درصد فرش کشور به کشورهای اروپایی صادر می شود که از این صادرات بخش مهمی را فرشهای ایلام تشکیل می دهند.
حاصلی فرهنگسازی و برنامه ریزی در زمینه بافت فرش را زمینه گسترش و رشد این هنر دانست و گفت: تلاش می شود فرش ایلام در جهان به عنوان فرش نمونه و برجسته معرفی شود.