به گزارش خبرگزاری مهر، دکتر مجید ابهری با اشاره به اینکه ضعف اصلی برای برنامه ریزی اوقات فراغت نبود کارشناس در این زمینه و مدیریت آن در کشور است اظهار کرد : اوقات فراغت بدر واقع خشن فراغت و زمان تجدید قوای یک فرد در مقابل زمان اشتغال اوست که در حال حاضر تنها برای دانشجویان و دانش آموزان مورد توجه قرار می گیرد.
ابهری تدوین و برنامه ریزی برای پرکردن اوقات فراغت شهروندان را بر عهده 22 نهاد و سازمان در کشور عنوان کرد و افزود: در سالهای اخیر شهرداری و بخشی از دولت سهم عمده ای در مدیریت اوقات فراغت بر عهده گرفتند اما این وظیفه نباید تنها بردوش شهرداریها گذاشته شود.
وی سازمان آموزش و پرورش و شهرداریها را به عنوان متولیان اصلی در زمینه پرکردن اوقات فراغت نوجوانان و جوانان برشمرد و تصریح کرد: سازمانهای دیگر نیز باید به عنوان اعضای کمیته برنامه ریزی و سیاست گذاری در نظر گرفته شوند.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه هر ساله کمتر از 40 درصد از دانش آموزان جذب برنامه های اوقات فراغت می شوند خاطرنشان کرد: پس از پایان تعطیلات تابستانی شاهد رشد آسیبهای اجتماعی در کشور هستیم و به این موضوع به این معناست که مقوله اوقات فراغت و پرکردن آن در حد یک شعار باقی مانده است.
ابهری اظهارداشت: باید سازمانها و نهادهای متولی با بهره گیری از روانشناسان، آسیب شناسان و کارشناسان آموزشی با تدوین برنامه های کوتاه مدت و میان مدت به سیاست گذاری برای اوقات فراغت نوجوانان و جوانان بپردازند .
وی همچنین تاسیس مراکز تفریحی ورزشی رایگان و ارزان قیمت در نقاط مختلف شهرها به ویژه مناطق محروم و یا محلات پر جمعیت و تاسیس مراکز آموزش فنی و حرفه ای برای آموزش و حرفه و فن عملی به جوانان و کشف مهارتهای آنها را به عنوان اصلی ترین محورهای برنامه ریزی برای اوقات فراغت برشمرد.
این متخصص علوم رفتاری و آسیب شناس اجتماعی اذعان داشت: موازی کاریها، عدم تمرکز در سیاست گذاریها، نبودن انسجام در برنامه ریزی، برگزاری کارهای موقت و کوتاه مدت و در نظر نگرفتن نیازهای درازمدت نوجوانان و جوانان ضعف اصلی برنامه ریزی اوقات فراغت در کشور است.
وی در پایان با یک نگاه کلی متولی اصلی پرکردن اوقات فراغت تمامی شهروندان اعم از زنان مردان سالخوردگان و... را وزارت کشور دانست و ادامه داد: وزارت کشور به عنوان رئیس کمیسیون برنامه ریزی و دیگر نهادها و سازمانهای متولی به عنوان اعضای کمیسیون باید با در نظر گرفتن نیازهای سنی ، شغلی و جنسیتی به محورهای اصلی برنامه ریزی اوقات فراغت برای لایه های مختلف اجتماعی بپردازند.