به گزارش خبرنگار مهر، اکبر ایرانی مدیر مرکز پژوهشی میراث مکتوب و تعدادی از اعضای این مرکز به همراه برخی نسخه پژوهان و کارشناسانی که در تصحیح اثر مذکور سهمی داشته‌اند با محمدرضا شفیعی کدکنی دیدار کرده‌اند و مجوز انتشار مقاله‌ای که وی آن را 10 سال پیش درباره این اثر نوشته بود، به عنوان مقدمه کتاب "علی نامه" اخذ کرده‌اند.
"علی‌نامه" اثری است به سبک شاهنامه فردوسی مربوط به اواخر قرن پنجم هجری و درباره دلاوریهای حضرت علی (ع) در جنگهای صدر اسلام که به نظم در آمده است. نسخه اصلی این اثر در موزه قونیه بوده و قرار است اوایل تیر ماه با مقدمه دکتر محمدرضاشفیعی‌کدکنی و مقاله‌ای دیگر (به زبان انگلیسی) از دکتر محمود امیر سالار به صورت رنگی منتشر شود.
تاریخ کتابت این اثر نشان می‌دهد که حدود صد سال بعد از سرایش شاهنامه فردوسی سروده شده است. نسخه اصلی این منظومه را مجتبی مینوی به صورت میکروفیلم از قونیه به ایران آورد. سراینده منظومه علی نامه، یک ایرانی گمنام اهل توس و متخلص به "ربیع" بوده که این اثر را در قرن پنجم هجری و در نوعی اعتراض به شاهنامه فردوسی سروده است.
زمانی که شاهنامه سروده شد عده‌ای از شعرای همعصر فردوسی زبان به اعتراض گشودند و به گونه‌ای با متهم کردن فردوسی به پول پرستی معتقد بودند وی شاهنامه را با هدف دریافت صله از سلطان محمود غزنوی سروده است. "ربیع" نیز در ابتدای منظومه علی نامه با اشاره به انگیزه‌اش از سرون آن آورده است: "وقتی که پیامبر اکرم (ص) و امام علی (ع) با دلاوری در جنگهای صدر اسلام حماسه آفریدند بهتر بود فردوسی شاهنامه را درباره جنگهای این دو شخصیت بزرگ اسلام می‌سرود نه درباره رستم و سهراب که افسانه هستند."
ربیع در این منظومه خطاب به فردوسی می‌گوید "تو که شیعه هستی بعید بود نسبت به پیامبر (ص) و ائمه (ع) بی تفاوت باشی".
وی این منظومه را در بحر متقارب یعنی همان وزن حماسی و به زبان فارسی سروده است. این منظومه دغدغه‌های شیعیان را نشان می‌دهد که می‌خواستند در زمان خلافت عباسیان حضور معنوی خود را اعلام کنند.