به گزارش خبرنگار مهر، دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری بهانه‌ای شد تا برای اولین‌بار نامزدهای ریاست جمهوری در برنامه زنده رو در روی یکدیگر قرار بگیرند و درباره برنامه‌های خود صحبت کنند. ایجاد چنین فضایی برای نامزدهای ریاست جمهوری در رسانه پرمخاطب تلویزیون گامی رو به جلو در اطلاع‌رسانی شفاف و فراهم کردن بستری برای رسیدن به انتخابی سالم است.
پیش از این در سال‌های اول انقلاب به دلیل فضای باز سیاسی متاثر از پیروزی انقلاب اسلامی گروههای مختلف سیاسی در جلسه‌های مناظره شرکت و درباره عقاید و افکار خود صحبت می‌کردند، اما به دلیل شرایط و حاشیه‌هایی که این بحث و جدل‌ها به وجود می‌آورد پخش مناظره از شبکه‌های تلویزیونی متوقف شد.
طبیعی است در این شرایط و در حالی که صدا و سیما برای اولین بار این تجربه را پشت سر می‌گذارد تا رسیدن به نتیجه مطلوب فاصله داشته باشیم. تلاش شده تا زمان‌بندی و شکل برنامه طوری طراحی شود که هر دو طرف مناظره فرصت و شرایط برابر برای صحبت کردن و دفاع از اندیشه‌های خود داشته باشند. زمان برنامه هم آنقدر طولانی نیست که نامزدها به زیاده‌گویی و پراکنده‌گویی دچار و بینندگان از ضرباهنگ خسته‌کننده برنامه آزرده شوند.
اما مناظره‌هایی که تا به حال روی آنتن رفته نشان می‌دهد تا رسیدن به شکل آرمانی این نوع برنامه‌ها فاصله داریم. انتخاب مجری برنامه از ابتدا یکی از چالش‌های پیش روی صدا و سیما بود. سازمان گزینه‌هایی دیگر جز دکتر رضا پورحسین داشت که در نهایت از میان آنها پورحسین انتخاب شد تا اجرای اولین مناظره‌های انتخاباتی صدا و سیما را بر عهده بگیرد.
مرتضی حیدری که با اجرای برنامه گفتگوی ویژه خبری به شهرت رسید، حسن عابدینی استاد دانشگاه و محمود احمدی افزایی نخستین مجری برنامه چالشی "نگاه یک" گزینه‌هایی بودند که نتوانستند در این برنامه مقابل دوربین بروند. با توجه به نقشی که برای مجری در چنین برنامه‌ای در نظر گرفته شده می‌شود حدس زد هر مجری دیگری هم به جای پورحسین قرار می‌گرفت نمی‌توانست حضوری تاثیرگذار بر روند مناظره و برنامه داشته باشد.
جایگاهی که برای مجری در این مناظره‌ها تعریف شده کاملا خنثی است. در حالی که می‌شد با استفاده از این نقش فضایی متفاوت در مناظره به وجود آورد. قطعا حضور یک مجری مسلط به مسائل سیاسی می‌توانست اعتدال و موازنه در بحث به وجود بیاورد و در مواردی که نامزدها به دلیل اضطراب یا محافظه‌کاری می‌خواهند از موضوعی عبور کنند مجری می‌توانست به روشن شدن واقعیت کمک کند.
در مناظره‌های پخش‌شده پورحسین نقش نگهدارنده زمان را ایفا می‌کند و ناظری خاموش است که اجازه وارد شدن به بحث را ندارد. حتی زمانی که می‌تواند مانع تندروی یک نامزد باشد تنها تماشاگر مناظره داغ است. در مناظره جنجالی میرحسین موسوی و محمود احمدی‌نژاد، مجری همان نقشی را داشت که در مناظره آرام و دوستانه موسوی و رضایی و این نشان می‌دهد که سازمان صدا و سیما تلاش می‌کند در این میدان بیطرف باشد یا دست کم طرفداری‌اش را از یک جریان سیاسی نشان ندهد.
آنچه اتفاق افتاده با توجه به امکانات و شرایط موجود یک گام بلند رو به جلو است. اما این تجربه در صورت تداوم کامل می‌شود و نباید مناظره‌های دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری را نهایت کارآمدی بدانیم. می‌توان از قابلیت‌هایی که مناظره‌ها ایجاد می‌کنند به شکل مطلوب استفاده و در بازار پرتنش انتخابات بخشی از حقایق را از طریق رسانه ملی روشن کرد.