به گزارش خبرگزاری مهر، حسین آذرنیوند در مورد اهمیت منظرسازی حاشیه بزرگراه ها گفت: منظرسازی حاشیه بزرگراه ها از راه کشت گیاهان یکی از موارد مهمی است که در برنامه های توسعه شهری باید مد نظر قرار گیرد. پوشش گیاهی نقش مهمی در کاهش آلودگی هوا، تلطیف هوا، تولید اکسیژن و جذب دی اکسید کربن دارد و افزون بر این دارای عملکرد اجتماعی و روانی است.
مسئول روابط عمومی مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران، با اشاره به اینکه منظرسازی جاده ها و بزرگراه ها از مدتها قبل در کشورهایی که دارای اقلیم خشک و نیمه خشک هستند، وجود داشته، افزود: برای منظرسازی بزرگراه ها باید از گونه هایی استفاده کرد که افزون بر دارا بودن ویژگی های زیباشناختی به شرایط محیطی نیز سازگار باشند و همچنین نباید به تیمارهای آبیاری، کودپاشی، هرس و... نیاز داشته باشند.
حسین آذر نیوند در ادامه گفت: اولین اقدام عملی در زمینه منظرسازی بزرگراه در کشور منظرسازی بزرگراه تهران -کرج است دراین طرح بخش میانی مسیر با گیاه آتریپلکس و بخش هایی از جناح شمالی با استفاده از سوزنی بر گها تزئین شد.
همچنین در سالهای اخیر این اندیشه در ابعاد وسیع مورد توجه دستگاه های اجرایی کشور قرار گرفت و نقطه اوج خود را در طرح درختکاری بزرگراه تهران- قم به نمایش گذاشت. در دیگر نقاط کشور نیز اقدامات مشابهی در سطوح مختلف انجام شده است که از آن جمله می توان به درختکاری بخشی از جاده های سمنان - دامغان ، نطنز - مورچه خورت ، بزرگراه اصفهان - شاهین شهر و جاده کاشان - قمصر اشاره کرد.
این مقام مسئول در مورد این طرح های اجرا شده در کشور گفت : مطالعات انجام شده نشان دهنده آن است که به طور کلی اصول و الگوهای کاری چنین اقداماتی مبتنی بر روش های صحیح انجام نشده است، زیرا جنگلکاری با استفاده درختان پهن برگ و سوزنی برگ مانند کاج، سرو، اقاقیا، زبان گنجشک و نارون انجام گرفته است و آبیاری نهال های تازه غرس شده با حمل آب توسط تانکر و جانمایی درختان از موازین طراحی منظر از جمله موارد قابل توجه است.
ضرورت منظرسازی جاده ، بزرگراه ها و آزاد راه ها با استفاده از گیاهان در عصری که بخشی از حیات مردم در جاده ها خواسته یا ناخواسته به دلیل ضرورت استفاده از وسایل نقلیه موتوری سپری می گردد، به شدت احساس می شود. افزون بر این به منظور جلوگیری از فرسایش آبی و بادی، تعدیل رفتار طوفا نها و بادها و تعدیل صداهای آزاردهنده ناشی از حرکت وسایل نقلیه موتوری در جاده ها و بزرگراه ها، لزوم تحقیقی علمی، گسترده و دقیق احساس می شود. محور اصلی چنین تحقیقی معرفی گونه های بومی مناسب بر اساس مطالعات میدانی و آزمایشگاهی است.
آذرنیوند تصریح کرد: با توجه به تجربیات و پژوهشهای انجام شده گونه های گیاهی مقاوم به خشکی و دارای ویژگیهای مناسب برای منظرسازی بزرگراه های استان تهران معرفی شود. دلیل تاکید بر گیاهان مقاوم به خشکی این است که چنین گیاهانی می توانند با شرایط خاک، اقلیم و پستی و بلندی متفاوت بدون نیاز به تیمارهای نگهداری و آبیاری مستقر شوند. این گیاهان قادر خواهند بود در حد توانمندی ها، امکانات و ظرفیت های محیط به زندگی خود ادامه دهند و در عین حال مناظر چشم نوازی را در طول جاده ها و بزرگراه ها برای مسافران ایجاد کنند.
وی در پایان گونه های گیاهی مقاوم به خشکی و شوری خاک تهران را به ترتیب: الف) درختان مناسب شامل: بنه، پده، توت، سنجد، عرعر ،زبان گنجشک، سرو نقر های، کاج الدار، ب)درختچه های مناسب: آتریپلکس، اسکنبیل، بادام کوهی ، تنگرس، برازمبل، پرند می توان معرفی کرد.