به گزارش خبرگزاری مهر، رنگدانه های آبی رنگی که در انواع نوشیدنی ها استفاده شده و رنگ زبان را به آبی کمرنگ یا بنفش تغییر می دهد، شاید بتواند در صورت وارد آمدن آسیبهای نخاعی، از اعصاب بدن محافظت کند.
محققان به صورت کاملا اتفاقی دریافتند که رنگهای خوراکی رایج شماره 1 در صنایع غذایی شباهت زیادی به ترکیبات آزمایشی که مانع از ایجاد التهاب در رشته های عصبی می شوند، دارد. زمانی که جوشانده این رنگ خوراکی به موشهایی با اختلالات نخاعی داده شد، این جانداران نسبت به دیگر موشها که از رنگ آبی استفاده نکرده بودند، سریعتر بهبود یافتند و در عین حال محققان تنها یک اثر سوء جانبی را در این شیوه درمانی گزارش کردند: آبی شدن رنگ بدن موشها!
به گفته محققان مرکز پزشکی دانشگاه روچستر یکی از دلایلی که تاکنون این شیوه مورد آزمایش قرار نگرفته است، فاصله زیاد میان علوم غذایی و علوم عصب شناسی است زیرا این دو دامنه علمی هیچگونه تعاملی با یکدیگر ندارند.
سالانه در حدود 12 هزار نفر در ایالات متحده از آسیبهای نخاعی رنج می برند که اکثر این اختلالات در اثر سقوط از ارتفاع یا تصادفات جاده ای به وجود می آیند. پس از وارد آمدن ضربه اولیه به گردن یا ستون مهره ها، تورم ایجاد شده در اطراف نخاع می تواند باعت توقف خون رسانی در آن منطقه شده و در نهایت باعث مرگ سلولهای عصبی شود.
تا کنون هیچ نوع درمان قطعی برای اکثر این بیماران ارائه نشده است. در سال 2004 محققان دریافتند آماس ایجاد شده در اطراف نخاع در اثر آزاد سازی مولکولی به نام ATP است که عامل تولید انرژی مولکولی به شمار می رود. آزادی بیش از حد این مولکولها باعث تحریک بالای سلولهای عصبی شده و آنها را دگرگون می سازد.
محققان دریافتند متوقف کردن یک گیرنده ATP به نام P2X7 می تواند از التهاب و آماس بیش از حد ناشی از آسیب نخاعی جلوگیری کند اما تا کنون هیچ داروی موثری برای کنترل این گیرنده ها تولید نشده است. در راستای یافتن چنین ماده ای، محققان به صورت اتفاقی با رنگ آبی خوراکی شماره 1 که کاملا غیر سمی بوده و به تایید FDA رسیده است، برخورد کردند.
بر اساس آمار، روزانه هر فرد در ایالات متحده 14 میلی گرم از این رنگها را در غالب مواد خوراکی مختلف وارد بدن خود می کنند این ماده در هر ماده خوراکی آبی رنگ وجود دارد و مصرف گسترده این ماده نشان از غیر سمی بودن آن دارد از دیگر مزایای این ماده توانایی آن در عبور از غشای خونی مغزی است.
بر این اساس به جای تزریق ماده درون نخاع که از خطرات زیادی برای بیمار برخوردار خواهد بود، می توان آن را درون رگهای خونی تزریق کرد.
به منظور آزمایش کارایی این ماده، محققان نوعی از رنگ آبی خوراکی را 15 دقیقه پس از وارد آمدن ضربه نخاعی به موش، به بدن گروهی از این جانداران تزریق کردند نتایج نشان داد موشهایی که ماده آبی رنگ را دریافت کرده اند، با سرعت بالاتری نسبت به دیگر موشها بهبود پیدا کردند. پس از گذشت 6 هفته، موشهای آبی توانستند به حالت لنگان راه بروند در حالیکه موشهایی که تحت درمان رنگ آبی قرار نگرفتند، قادر به راه رفتن نبودند.
با این حال برخی بر این باورند که زمان 15 دقیقه ای برای اعمال درمان در انسانها بسیار محدود است و این شیوه باید به گونه ای ارتقا یابد که بتوان از آن تا 2 ساعت پس از وارد آمدن آسیب نیز استفاده کرد. زیرا بسیاری از بیماران پس از گذشت بیش از15 دقیقه به بیمارستانها یا اتاقهای جراحی انتقال پیدا می کنند. در عین حال آسیب نخاعی در موشها به قسمتهای میانی نخاع وارد شده در حالی که اکثر آسیبهای انسانی در محدوده گردن و قسمتهای بالایی نخاع است.
بر اساس گزارش ویرد، گروه تحقیقاتی دانشگاه روچستر اعلام کرده اند که تحقیقاتشان نیازمند بررسی و مطالعه بیشتر است و امیدوارند به زودی بتوان این شیوه درمانی را به سطح دوره های آزمایشی بر روی انسان ارتقا داد.