نصرالله قادری در این باره به خبرنگار مهر گفت: از دبیر محترم جشنواره چهاردهم نمایش‌های آیینی سنتی تقاضا دارم در ابتدا علم و سپس علمی بودن جشنواره را برای بنده تعریف کنند. در ادامه توضیح دهند که چگونه سمیناری پژوهشی آثار جشنواره را مورد ارزیابی قرار می‌دهد و آیا این ارزیابی مبنایی علمی دارد؟ ایشان فرمودند دو سال است روی جشنواره کار پژوهشی انجام شده، تقاضا دارم برای بنده بفرمایند آئین چه معنایی دارد و آیا می‌تواند مخاطب زمینی داشته باشد؟ آیا جشنواره آئینی سنتی رویکرد سنتی دارد یا رویکرد مدرن را نیز مد نظر دارد؟
رئیس کانون ملی منتقدان تئاتر ایران افزود: گفته شده نامه کانون ملی منتقدان مبنی بر برگزاری جلسات نقد و بررسی دیر به دبیر جشنواره ارائه شده است. وقتی نقد حضوری مبنای علمی ندارد دیر یا زود رسیدن نامه چه فایده‌ای دارد. اگر دبیر جشنواره تسلطی در نقد حضوری ندارند چگونه نقد حضوری را نقد تبلیغی معرفی می‌کنند؟ از ایشان تقاضا دارم واژه پروپاگاندا و تبلیغ را برای بنده تعریف و منبعی علمی را معرفی کنند تا با نقد تبلیغی نیز آشنا شویم. وقتی جشنواره گرایشی پژوهشی دارد و مدرک دکترای ایشان نیز پژوهشی است، مبنای حرفشان باید پایه پژوهشی داشته باشد.
قادری خواستار برگزاری نشستی با حضور دبیر جشنواره آئینی سنتی و اعضای کانون ملی منتقدان شد و تأکید کرد: ایشان بداهه‌گویی در نمایش‌های سنتی را چگونه تعریف می‌کنند و آیا به نظرشان این موضوع بنیان علمی دارد؟ نقد حضوری از مهمترین گونه‌های نقدی در دنیاست که نیاز به تبحر و تخصص بالای منتقد دارد. دبیر جشنواره چهاردهم با علمی ندانستن نقد حضوری، اصل داوری در جشنواره‌ها را زیر سئوال برده‌اند زیرا هیئت داوران بعد از تماشای کار آن را ارزیابی می‌کنند و فرصت چند بار دیدن آن را ندارند. نقد هم نوعی ارزیابی است نه همه ارزیابی.
این منتقد و کارگردان تئاتر در بخش دیگر سخنان خود گفت: تئاتر سنتی در جشنواره‌های ما و حتی خیلی از تئاتری‌ها مفهوم تئاتری ندارد چه برسد به مفهوم علمی. ما یک نظریه در ایران داریم که در آن تئاتر استانیسلاوسکی را تئاتری علمی معرفی کرده است. آیا منظور دبیر جشنواره از علمی بودن همان است؟ ایشان چگونه می‌توانند آئین را به صورت علمی توضیح دهند؟ توصیه بنده به دوست عزیزم این است که وقتی انسان در یک جایگاه قرار می‌گیرد نباید حقیقت را فدای مصلحت کند زیرا حقیقت همچون خورشید می‌درخشد.