به گزارش خبرنگار مهر در اراک پروین جهانبان بعدازظهر سه شنبه در جمع خبرنگاران با تاکید بر اینکه ناشنوایی پرابهام ترین معلولیت است، افزود: این تعداد ناشنوا به صورت مستمر و غیر مستر از وسایل کمک توانبخشی، آموزشی و کمک هزینه تحصیلی این سازمان استفاده می کنند.
وی پرآسیب ترین معلولیت را ناتوانی در شنیدن و ناشنوایی دانست و اظهار داشت: ناشنوایی عامل محرومیت از بزرگترین موهبت انسانی یعنی گفتار و ارتباط کلامی بین انسانهاست.
وی با اشاره به اینکه مقطع سنی در بروز ضایعه شنوایی بسیار مهم است، خاطرنشان کرد: هر چه ناشنوایی دیرتر و در سنین بالاتر عارض شود شدت معلولیت کمتر است.
وی ادامه داد: در سنین کودکی به علت رشد وعدم تکلم و ارتباط زبانی، اختلال شنوایی شدیدتر است.
جهانبان میزان شیوع در کودکان را 15 تا 17 نفر در هر دو هزار کودک برآورد کرد و اظهار داشت: تشخیص زودرس و به موقع، اقدامات پزشکی، وجود جوی آرام و پرعطوفت، آگاهی خانواده و اطرافیان از چگونگی شیوه ارتباط با فرد، شناخت ماهیت صوت و گفتار، یادگیری مهارتهای زیستی بدون دریافت صوت و گسترش زمینه های ادراکی، سوادآموزی، کسب مهارت در حرفه ای خاص، کسب مهارت در شیوه های گذران اوقات فراغت و تفریح، کاریابی و اشتغال و وجود یک حرفه ثابت و مستمر، تشکیل زندگی و حضور فعال در جامعه و آشنایی با نقش و حقوق خود در جامعه از جمله نیازمندیهای توانبخشی ناشنوایان محسوب می شود.