تاریخ انتشار: ۱۷ آبان ۱۳۸۸ - ۰۸:۵۴

خبرگزاری مهر - گروه دین و اندیشه: از تهمت به عنوان دردی بی‌درمان یاد شده که رذیلتی اخلاقی بوده و از عدم اعتدال قواى درونى انسان ناشی می‌شود .

آیه روز:

إِنَّ الَّذِینَ جَاؤُوا بِالْإِفْکِ عُصْبَةٌ مِّنکُمْ لَا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَّکُم بَلْ هُوَ خَیْرٌ لَّکُمْ لِکُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُم مَّا اکْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ وَالَّذِی تَوَلَّى کِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذَابٌ عَظِیمٌ .

مسلما کسانى که آن تهمت عظیم را عنوان کردند گروهى (متشکل و توطئه‏گر) از شما بودند؛ اما گمان نکنید این ماجرا براى شما بد است، بلکه خیر شما در آن است؛ آنها هر کدام سهم خود را از این گناهى که مرتکب شدند دارند؛ و از آنان کسى که بخش مهم آن را بر عهده داشت عذاب عظیمى براى اوست.

سوره نور، آیه 11

حدیث امروز:

پیامبر اکرم(ص):

أولَى النّاسِ بِالتُّهمَةِ مَن جالَسَ أهلَ التُّهمَةِ.

سزاوارترین مردم به تهمت کسى است که با اهل تهمت همنشینى کند.

الأمالى ، صدوق ، ص 73