به گزارش خبرگزاری مهر، علیرضا قائمی نیا عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در سومین کرسی نظریه پردازی اعجاز شناختی قرآن به دفاع از نظریه خود پرداخت و گفت: امروزه در زبان شناسی به طور عمده، سه گرایش مهم زبان شناسی زایشی چامسکی، زبان شناسی نقش‌گرا و زبان شناسی شناختی مطرح است که زبان شناسی شناختی مهمترین گرایش زبان شناسی دهه اخیر است و از جهاتی بر دو جریان دیگر تفرق و برتری دارد.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی افزود: تلاش من بر این بوده که به کمک این مباحث جدید یک تحلیل جدید از آیات ارائه داده و اصول زبان شناختی جدیدی را ناظر به آیات پیدا کنم.
حجت‌الاسلام قائمی نیا گفت: مهمترین ادعایی که در زبان‌شناسی شناختی مطرح می‌شود این است که زبان یک قوه مستقل از قوای شناختی بشر نیست بلکه آن هم مشمول همان اصول و قوانینی است که قوای شناختی دیگر را در بر می‌گیرد.
وی یادآور شد: زبان به طور مستقیم مفهوم‌سازی گوینده را از جهان خارج و موقعیتهای بیرونی را به واسطه آن حکایتی که از این مفهوم‌سازی دارد، نشان می‌دهد. این مفهوم‌سازی و تأکید بر نقش مفهوم‌سازی مهمترین ویژگی زبان شناسی شناختی است که آن را از دیگر جریانهای زبان شناختی جدا می کند.
بر اساس گزارش هیئت حمایت از کرسیهای نظریه پردازی ، نقد و مناظره، قائمی نیا افزود: در زبان‌شناسی شناختی رویکردهای متفاوتی است که این رویکردها متناقض نیستند بلکه هرکدام یکی از این اضلاع تحلیل زبان شناختی را تکمیل می‌کنند مانند بحث از شبکه‌های شعاعی که لکاف و جانسون مطرح کرده‌اند.
این پژوهشگر مسائل اسلامی گفت: در آغاز کار مسئله اعجاز شناختی مطرح نبود، بیش از هفتصد آیه تحلیلها را با توجه به گرایش‌ها پیاده کردم و در اثنای کار متوجه شدم که پردازش اطلاعات در قرآن بی‌نظیر است و آن قواعد زبان‌شناسی شناختی در بالاترین صورت در قرآن رعایت شده است.
حجت‌الاسلام قائمی نیا اظهار داشت: اعجاز ادبی سطحی‌تر و اعجاز شناختی عمیق‌تر است، در اعجاز ادبی در صورت‌های مختلف زبان متمرکز می‌شوید اما در اعجاز شناختی ما به سمت پردازش اطلاعات حرکت می‌کنیم و با خود عبارت کار نداشته و می‌خواهیم بدانیم پشت صحنه عبارت‌ها چه اتفاقی افتاده و اطلاعات چگونه پردازش شده اند.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی تصریح کرد: براساس قوانین و اصول زبان‌شناسی شناختی انواع جدیدی از اعجاز را می‌یابیم که در واقع دانشمندان مسلمان به آن توجه نداشته‌اند چون در سطح اعجاز ادبی به آن نگاه کرده‌اند.