به گزارش خبرنگار مهر، "هدف اول ما دستیابی به سهمیه مسابقات جهانی است و پس از آن به قهرمانی در آسیا می‌اندیشیم. دستیابی به این اهداف با انگیزه‌ای که در تیم می‌بینم، دور از دسترس تیم ما نیست."
این آخرین اظهارنظر رضا صادقپور، سرمربی تیم ملی فوتبال ساحلی ایران پیش از حضور در مسابقات انتخابی جام جهانی 2009 امارات بود. اما این تیم با دست خالی از امارات به تهران بازگشت، بدون جام قهرمانی و البته سهمیه جام جهانی!
تیم ملی فوتبال ساحلی ایران که از سال 2006 حضوری همیشگی در مسابقات جام جهانی این رشته ورزشی داشته است در مسابقات انتخابی امارات آنهم در شرایطی که تیم مدعی امارات غایب بود، فرصت حضور در پیکارهای جهانی را به ژاپن و بحرین سپرد تا یک شکست دیگر در کارنامه فوتبال ایران به ثبت برسد.
ناکامی فوتبال ساحلی آنهم در شرایطی که مسئولان و مربیان این تیم داعیه قهرمانی آسیا را داشتند، دور از ذهن مینمود. کسب سهمیه جهانی در بین 7 تیم آسیایی، آنهم در غیاب امارات کار چندان دشواری نبود اما ملی‌پوشان فوتبال ساحلی از پس آن برنیامدند.
بهزاد داداش‌زاده، سرمربی و مربی پیشین تیم ملی فوتبال ساحلی ایران در گفتگو با خبرنگار مهر می گوید: " پنج سال با دست خالی در مسابقات آسیایی شرکت کردیم که حاصلش 3 بار دستیابی به عنوان سوم آسیا و راهیابی به جام جهانی بود. ما مشکلات زیادی داشتیم اما با وجود تمام این کاستیها سهمیه جام جهانی را کسب میکردیم".
مشکلاتی که داداش‌زاده از آن یاد میکند، مهمترین آن نبود زمین ساحلی استاندارد، عدم برپایی اردو در شهرهایی است که با محل برگزاری رقابتهای آسیایی و جهانی تطابق آب و هوایی دارد، نداشتن توپ استاندارد و ... که ظاهرا هنوز هم این مشکلات پا برجاست.
تیم ملی فوتبال ساحلی ایران با این شرایط و دست به گریبان بودن با این مشکلات به جام جهانی صعود می‌کرد. جام جهانی فرانسه آخرین رویداد جهانی بود که تیم ملی ایران در آن شرکت کرد. ناکامی در این مسابقات و شکست برابر تیم‌های اروگوئه، سنگال و فرانسه (در ضربات پنالتی) مسئولان آن دوره کمیته فوتسال و فوتبال ساحلی را برآن داشت که دست به تقویت این تیم بزنند. در همین راستا گزینه‌های مختلفی برای هدایت تیم ملی فوتبال ساحلی ایران مطرح شدند که اصلی‌ترین آن "اوکتاویو" برزیلی بود.
داداش‌زاده در خصوص حضور اوکتاویو در فوتبال ایران گفت: " می‌‍خواستند یک مربی بیاورند تا ما از علمش استفاده کنیم. اعتقاد دارم دانش این مربی بیشتر از مربیان ایرانی نبود اما با قراردادی به ارزش یکصد هزار دلار به ایران آمد و بعد کاشف به عمل آمد که 60 هزار دلار بیشتر از این قرارداد نصیبش نشده است!"
کمیته فوتبال ساحلی و فوتسال فدراسیون فوتبال بیش از 7 ماه پس از ناکامی در جام جهانی فرانسه از کمیته تیم‌های ملی مجوز عقد قرارداد با این مربی برزیلی را دریافت کرد اما اتلاف وقت بیهوده و تعلل بیجا باعث شد تا اوکتاویو برزیلی به جای ایران با تیم ملی کاستاریکا به توافق برسد.
فدراسیون فوتبال فرصت همکاری دوباره با این برزیلی را از دست داد تا فوتبال ساحلی همچنان در کما باشد. روزها میگذشت و این رشته ورزشی مهجور مانده و زیر سایه فوتبال و حواشی بی شمارش بود. تا اینکه در تاریخ 15 اردیبهشتماه سالجاری علی کفاشیان تصمیم به تفکیک و جداسازی فوتبال ساحلی از کمیته فوتسال و فوتبال ساحلی گرفت تا این رشته ورزشی احیا شود. او در اقدامی دور از انتظار کمیته فوتبال ساحلی را مستقل اعلام کرده و مسئولیت آن را به رضاعلی سپرد. رضاعلی چهرهای ناآشنا در فوتبال ساحلی ایران بود و با اتکا به دوره مدیریت در هیئت فوتبال سمنان مسئولیت کمیته این رشته را پذیرفت.
اینکه چرا برخلاف اساسنامه فدراسیون فوتبال عمل شد و فردی به نام علی رضاعلی برای کنترل کمیته فوتبال ساحلی انتخاب شد، بحث‌هایی مجزا از ناکامی تیم ملی فوتبال ساحلی در مسابقات انتخابی جام جهانی 2009 امارات است اما نمیتوان از تاثیر آنها بر این ناکامی به سادگی گذشت.
کمیته فوتبال ساحلی که طی یکسال گذشته روزهای پرفراز و نشیبی را پشت سرگذاشته بود تقریبا با همان ترکیب آشنا گذشته چند ماهی را بدون سرمربی گذارند. به قول داداش‌زاده " قرار بود مربی خارجی خوب بیاورند اما هنوز این قرار عملی نشده است!"
تجربه اندک دست اندرکاران این کمیته در فوتبال ساحلی و نبود مربیان مجرب در کشور باعث شد تا به ناگاه رضا صادقپور سرمربی تیم ملی فوتبال ساحلی ایران شود.
صادقپور که تجربه‌اش در فوتبال ساحلی برمیگردد به همراهی تیم ملی به عنوان سرپرست در یکی از مسابقات آسیایی سرمربی تیم ملی شد و مسئولیت تیمی را پذیرفت که داداش‌زاده چند ماهی آن را برای مسابقات انتخابی جام جهانی آماده کرده بود.
اصلا چرا داداش‌زاده را از تیم ملی فوتبال ساحلی کنار گذاشتند؟ این مربی در خصوص چگونگی جدایی‌اش از جمع ملی‌پوشان فوتبال ساحلی گفت: " من تا مهرماه 88 با فدراسیون فوتبال قرارداد داشتم اما دیدم به تیم ملی توجهی نمیشود، از سوی دیگر تمایلی برای ادامه همکاری با من نبود به همین خاطر به همکاری خود با تیم ملی فوتبال ساحلی خاتمه دادم."
داداش‌زاده از تیم ملی فوتبال ساحلی رفت و از آنجائیکه تمایلی برای همکاری با کادر فنی پیشین این تیم نبود، مسئولان کمیته فوتبال ساحلی بدون آنکه بدانند صادقپور توانایی هدایت تیم ملی را دارد، او را انتخاب کردند و هدایت تیمی را به او سپردند که قرار بود با مربیان بزرگ جهان به بالاتر از موفقیت در آسیا بیندیشد.
تیم ملی فوتبال ساحلی ایران با ترکیبی از بازیکنانی که چند سالی است از عمر حضورشان در این تیم می‌گذرد برای حضور در مسابقات انتخابی جام جهانی آماده میشد. داداش‌زاده در خصوص حضور تکراری برخی نفرات در تیم ملی فوتبال ساحلی گفت: "زمانی که مسئولیت تیم ملی فوتبال ساحلی را پذیرفتم تصمیم گرفتم در تیم تحول ایجاد کنم. در همین راستا چند بازیکن را کنار گذاشتم و تیم را جوان کردم. اما زمانی که از تیم ملی رفتم همان نفرات قبلی برگشتند. ظاهرا قرار بوده در شهر یکی از این بازیکنان اردویی برگزار شود به همین خاطر آنها را به تیم ملی برگردانده بودند. این کار اصلا درست نیست. اگر این طور بود که من هم پسرخالهام را به تیم ملی دعوت میکردم تا در یک شهر ساحلی اردو برپا کنیم ...!"
تیم ملی فوتبال ساحلی ایران با این شرایط به امارات رفت و توانست شروعی خوب در رقابتهای انتخابی جام جهانی 2009 داشته باشد اما در نهایت بازهم این تیم مقابل ژاپن شکست خورد، اتفاقی که از سال 2006 همه ساله تکرار میشود و دیگر به یک عادت تبدیل شده است.
مسئولان و مربیان تیم ملی فوتبال ساحلی ایران هم مانند بیشتر چهره‌های ناکام فوتبال کشور توپ ناکامی را به زمین داوران انداخته و به خود رجوع نکردند که چه باید میکردند که نکردند و شکست خوردند.
ناکامی تیم ملی فوتبال ساحلی در رسیدن به جام جهانی آنهم پس از سه دوره حضور پی در پی در این مسابقات خواه ناخواه نمره منفی دیگری برای فوتبال ایران است. فوتبالی که تیم بزرگسالان و اصلی اش هم از رسیدن به جام حهانی بازماند.