سیامک شایقی به خبرنگار مهر گفت: صدای نازنینش را در دوبله فیلم‌ها به یاد داشتم اما وقتی اولین بار در فیلم "پرده آخر"، بر پرده نقش بست حضورش مجذوب‌کننده بود. یادم می‌آید حدود 10 سال پیش وقتی داشتم بازیگران "شراره" را انتخاب می‌کردم برای یکی از نقش‌های فرعی به یاد نیکو خردمند افتادم. از طرفی نگران بودم که نکند کوچک بودن نقش بیازاردش. اما در عین حال فکر کردم شاید این آخرین فرصت برای همکاری باشد.
وی افزود: تصمیم گرفتم دل به دریا بزنم. با گشاده‌رویی و مناعت طبع نقش را پذیرفت. از همان وقت‌ها و شاید هم پیشتر از آن با بیماری قلبی و فشار خون دست و پنجه نرم می‌کرد. در یکی از شب‌های شبکاری با اینکه سعی می‌کردیم نماهای او را همان سر شب فیلمبرداری کنیم، اما ناگهان حالش بد شد. تنم لرزید که نکند اتفاقی بیفتد و بالاخره آن اتفاق افتاد.
شایقی ادامه داد: تسلط بر فن بیان، صدای گرم و گیرا، چهره شیرین و مهربان و نگاهی نافذ مجموعه‌ای را می‌سازد که در ذهن حک می‌شود و خاطره پربارش تا مدت‌ها و برای همیشه با تو می‌ماند.