سبک زندگی ملحدانه تابعی از سود و لذت زودگذر دنیوی است

دکتر محمد فنایی اشکوری در مورد سبک زندگی مبتنی بر باور دینی و عدم این باور به خبرنگار مهر گفت: سبک زندگی مؤمن و غیرمؤمن تفاوت بنیادی دارد. البته اگر مؤمن، مؤمن واقعی و نه شناسنامه‏ای باشد. فردی که به خدا ایمان دارد اولاٌ از نظر جهان بینی با کسی که ایمان ندارد تفاوت دارد. دنیا را وابسته به خدا و مخلوق خدا و نه مستقل و بیگانه از خدا می‎داند.

وی افزود: ثانیاً مؤمن بین خود و خدای خود یک ارتباطی قائل است خدا را به عنوان معبود و تکیه‏گاه و معشوق و محبوب و غایت و آرمان خودش مدنظردارد و باور، احساس و عملش را این اعتقاد شکل و رنگ می‎دهد. معنایی که برای زندگی دارد در پرتو ایمان به خدا معنا می‎یابد ولی معنای که غیرمؤمن از زندگی دارد ربطی به خدا ندارد.

عضو هیئت علمی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) ادامه داد: از دیدگاه قرآن انسان یا قائل به خدا یا به هوای نفس است. این خدا یا هوای نفس است که به انسان می‎گویند که چه بکند یا چه نکند. هوای نفس همان علائق، تمایلات، منافع و گرایش‎های است. عقل و علم و تجربه و دانش هم در استخدام این دو قرار می‎گیرند. البته خیلی‎هایی که ایمان ظاهری دارند اسیر هوای نفس خود هستند و تفاوت چندانی سبک زندگی آنها با سبک زندگی یک ملحد ندارد.

این محقق و پژوهشگر حوزه فلسفه اسلامی تصریح کرد: زندگی خداباورانه رنگ خدایی دارد به این معنا که رضای خدا و غضب خدا تعیین کننده رفتار انسان است. کاری که خدا خوشش می‎آید انجام می‎دهد و کاری که خدا خوشش نمی‎‏آید انجام نمی‎دهد. در سبک زندگی یک ملحد چنین ضابطه‎ای وجود ندارد و تنها منافع و سود و لذت زودگذر دنیوی ملاک است. 

این محقق و پژوهشگر فلسفه  درمورد اینکه چه نسبتی میان تعریف ما از مرگ و سبک زندگی وجود دارد هم تصریح کرد: اگر معتقد به این باشیم که زندگی ما در همین دنیا خلاصه می‏شود تمام هم و غممان را مصروف بهتر گذراندن زندگی دنیا خواهیم کرد. آنچه که به من لذت بیشتر بدهد دنبال آن می‎روم ولی اگر به حیات پس از مرگ معتقد باشیم و اعتقاد داشته باشیم انسان روح جاودانه‎ای دارد و بعد از مرگ حیات او باقی است و زندگی و رفتار ما در این دنیا در سعادت نهایی ما اثر دارد آن اعتقاد به جهان آخرت سهم زیادی در شکل دادن به دنیای ما دارد.

فنایی تصریح کرد: مؤمن هم البته به دنبال منفعت و سود و لذت است منتها سود و لذت و منفعت مطلق نیست و در ارتباط با سعادت ابدی معنا می‎شود. مؤمن دنبال آن لذت و سود و منفعتی که مزاحمتی برای سود ابدی نداشته باشد است. ولی اعتقاد دینی ما می‎گوید بعضی از لذایذ دنیوی با سعادت ابدی انسان ناسازگاراست و سعادت جاودانی را به مخاطره می‎اندازد.

وی درپایان یادآورشد: بنابراین اعتقادات ما، ما را از دست زدن به بسیاری از کارها محدود می‏کنند. اعتقاد به خدا و جهان پس از مرگ یعنی اعتقاد به مبدأ و معاد، موجب می‏شود ارزشهای اخلاقی در زندگی مردم جدی گرفته شود اما اگر این اعتقاد نباشد ارزشهای اخلاقی تابعی از سود و لذت زودگذر دنیوی خواهد بود.