دکتر محمد فنایی اشکوری در مورد سبک زندگی مبتنی بر باور دینی و عدم این باور به خبرنگار مهر گفت: سبک زندگی مؤمن و غیرمؤمن تفاوت بنیادی دارد. البته اگر مؤمن، مؤمن واقعی و نه شناسنامهای باشد. فردی که به خدا ایمان دارد اولاٌ از نظر جهان بینی با کسی که ایمان ندارد تفاوت دارد. دنیا را وابسته به خدا و مخلوق خدا و نه مستقل و بیگانه از خدا میداند.
وی افزود: ثانیاً مؤمن بین خود و خدای خود یک ارتباطی قائل است خدا را به عنوان معبود و تکیهگاه و معشوق و محبوب و غایت و آرمان خودش مدنظردارد و باور، احساس و عملش را این اعتقاد شکل و رنگ میدهد. معنایی که برای زندگی دارد در پرتو ایمان به خدا معنا مییابد ولی معنای که غیرمؤمن از زندگی دارد ربطی به خدا ندارد.
عضو هیئت علمی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) ادامه داد: از دیدگاه قرآن انسان یا قائل به خدا یا به هوای نفس است. این خدا یا هوای نفس است که به انسان میگویند که چه بکند یا چه نکند. هوای نفس همان علائق، تمایلات، منافع و گرایشهای است. عقل و علم و تجربه و دانش هم در استخدام این دو قرار میگیرند. البته خیلیهایی که ایمان ظاهری دارند اسیر هوای نفس خود هستند و تفاوت چندانی سبک زندگی آنها با سبک زندگی یک ملحد ندارد.
این محقق و پژوهشگر حوزه فلسفه اسلامی تصریح کرد: زندگی خداباورانه رنگ خدایی دارد به این معنا که رضای خدا و غضب خدا تعیین کننده رفتار انسان است. کاری که خدا خوشش میآید انجام میدهد و کاری که خدا خوشش نمیآید انجام نمیدهد. در سبک زندگی یک ملحد چنین ضابطهای وجود ندارد و تنها منافع و سود و لذت زودگذر دنیوی ملاک است.
این محقق و پژوهشگر فلسفه درمورد اینکه چه نسبتی میان تعریف ما از مرگ و سبک زندگی وجود دارد هم تصریح کرد: اگر معتقد به این باشیم که زندگی ما در همین دنیا خلاصه میشود تمام هم و غممان را مصروف بهتر گذراندن زندگی دنیا خواهیم کرد. آنچه که به من لذت بیشتر بدهد دنبال آن میروم ولی اگر به حیات پس از مرگ معتقد باشیم و اعتقاد داشته باشیم انسان روح جاودانهای دارد و بعد از مرگ حیات او باقی است و زندگی و رفتار ما در این دنیا در سعادت نهایی ما اثر دارد آن اعتقاد به جهان آخرت سهم زیادی در شکل دادن به دنیای ما دارد.
فنایی تصریح کرد: مؤمن هم البته به دنبال منفعت و سود و لذت است منتها سود و لذت و منفعت مطلق نیست و در ارتباط با سعادت ابدی معنا میشود. مؤمن دنبال آن لذت و سود و منفعتی که مزاحمتی برای سود ابدی نداشته باشد است. ولی اعتقاد دینی ما میگوید بعضی از لذایذ دنیوی با سعادت ابدی انسان ناسازگاراست و سعادت جاودانی را به مخاطره میاندازد.
وی درپایان یادآورشد: بنابراین اعتقادات ما، ما را از دست زدن به بسیاری از کارها محدود میکنند. اعتقاد به خدا و جهان پس از مرگ یعنی اعتقاد به مبدأ و معاد، موجب میشود ارزشهای اخلاقی در زندگی مردم جدی گرفته شود اما اگر این اعتقاد نباشد ارزشهای اخلاقی تابعی از سود و لذت زودگذر دنیوی خواهد بود.
نظر شما