به گزارش خبرنگار مهر، گزیده غزلیات سعید بیابانکی با عنوان «چقدر پنجره» که به تازگی از سوی انتشارات موسسه فرهنگی شهرستان ادب منتشر شده است، عصر امروز دوشنبه 16 اردیبهشت با حضور شاعر در غرفه این ناشر در نمایشگاه کتاب رونمایی و به مخاطبان ارائه شد.
بیابانکی در این مراسم و در جمع خبرنگاران با اشاره به این مجموعه گفت: اولین مجموعه شعر من در سال 69 به صورت مشارکتی در حوزه هنری منتشر شد و مورد استقبال نیز قرار گرفت. من در سال 1364 شعر را با غزل و با حال و هوای دفاع مقدس شروع کردم. به تبع فضای کاری من در آن سال‌ها متاثر از جنگ بود، ولی بسیاری از آن اشعار دیگر الان قابل خواندن نیست، اما تعدادی از آنها الان در این مجموعه حضور دارد. به تدریج که روزگار گذشت، موضوعات مختلفی در شعر من وارد شد و حال و هوای اشعارم گاه مذهبی و گاه عاشقانه و گاه حتی معترضانه شد.
وی افزود: من اعتقادی به شعر مناسبتی ندارم. باورم این است که باید بتوان به هر مناسبتی شعر گفت، اما می‌پذیرم که شعر گفتن انگیزه و تلنگری لازم دارد که معمولا جامعه به آدمی وارد می‌کند. به قول مایاکوفسکی، شعر را جامعه به آدمی سفارش می‌دهد. جامعه به من هم در شرایط مختلفی سفارش داده که برخی اشعار را بسرایم و باور دارم که شعر هیچ گاه نمی‌تواند سفارش شده از سوی دولتمردان باشد به تعبیر دیگر، دولت باید بر اساس وظیفه ذاتی خود از شعر و فرهنگ حمایت کند، اما این به معنی سفارش‌دهی در این باره نیست.
بیابانکی ادامه داد: به نظر من شعر باید به جایی برسد که سودآور و درآمدزا باشد. در غیر این صورت انتشار کتاب شعر اصلا موضوعی عقلانی نیست. شاعر باید طی یک پروسه خود را معرفی کند نه یک شبه. کتاب شعر هم به تدریج خود را در مخاطب جا می‌اندازد و معرفی می‌کند، اما با این حال معتقدم تا شاعری مقبولیت پیدا نکند، کتاب چاپ کردن از سوی او اشتباه محض است، ولی متاسفانه این باور هم وجود دارد که تا شاعری کتابی منتشر نکند، شاعر نیست.
این شاعر در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به نمایشگاه کتاب اظهار داشت: آنچه ما در آن حضور داریم نه نمایشگاه که یک فروشگاه بزرگ کتاب است. نمایشگاه کتاب نباید اینقدر شلوغ باشد و هر ناشری باید تنها اجازه داشته باشد تا در آن تازه‌ترین آثارش را ارائه کند. در نمایشگاه‌های اروپایی ناشران تنها به ارائه طرح جلد کتاب‌هایشان بسنده می‌کنند و از مخاطبانشان سفارش می‌گیرند و سپس آن را منتشر می‌کنند. این کار یعنی انتشار یک کتاب بدون بازاریابی صورت نمی‌پذیرد.
شاعر مجموعه «نامه‌های کوفی» افزود: نمایشگاه کتاب ما مکانی شده که در آن هر چیز بی‌ربطی درباره کتاب دیده می‌شود و به نظرم ساختار آن نیاز به یک تغییر و تجدید نظر اساسی دارد. اگر امروز کتاب مثل کتاب شعر در نمایشگاه ما فروش خوبی دارد به این دلیل است که شاعران ما امروز خود روابط عمومی خودشان شده‌اند؛ وگرنه در مورد دیگر آثار این اتفاق‌ها نمی‌افتد.
بیابانکی همچنین گفت: انتشار کتاب شعر پنج سالی است که در ایران به سوددهی رسیده است.اوایل انتشار این آثار حمایتی بود و کسی هم شاعران جوان را تحویل نمی‌گرفت، اما رفته‌رفته ناشرانی پیدا شدند که به صورت اختصاصی به انتشار کتاب‌های شعر می‌پردازند.
وی همچنین از نبود یک برنامه جدی در حوزه کتاب در رسانه ملی انتقاد کرد و گفت: فوتبال و سینما و دغدغه‌های طرفدارانش در رسانه ملی جای دارد، اما در بحث کتاب و تا هفته قبل حتی تبلیغ تلویزیونی ممنوع بود و تبلیغ پفک به کتاب ترجیح داده می‌شد. به نظرم جای رسانه‌های جدی در حوزه کتاب مانند یک روزنامه اختصاصی و یا برنامه جدی تلویزیونی هنوز خالی است. کتاب به اعتقاد من به معنی اندیشه، فکر و خط سیر مشخص در نویسنده است و طبیعی است که رسانه ملی ما با برخی از اندیشه‌ها ارتباطی نداشته و نخواهد آنها را تبلیغ کند. همین موضوع وضع ما را در حوزه معرفی کتاب بسیار خراب کرده است.