محسن پرویز معاون اسبق فرهنگی وزارت ارشاد، طی بازدید از سالن کودک و نوجوان نمایشگاه کتاب در پاسخ به خبرنگار مهر که پرسید: «آیا شما به خاطر دارید که در زمان مسئولیتتان وعده داده بودید، فضایی به انجمن تصویرگران کودک برای راه‌اندازی موزه تصویرگری اختصاص یابد؟» گفت: چه معاون فرهنگی باشم چه نباشم راه‌اندازی موزه تصویرگری را دنبال می‌کنم؛ چرا که ضرورت وجود چنین موزه‌ای برای حفظ و نگهداری آثار برجسته تصویرگری احساس می‌شود.
چند سال پیش، آن زمان که تصویرگری و رسیدگی به مسایل و مشکلات مربوط به آن به معاونت فرهنگی ارشاد مربوط می‌شد نه معاونت هنری، محسن پرویز، معاون فرهنگی وقت، قول داد که مکانی به هنر تصویرگری اختصاص پیدا کند تا به موزه‌ای دائمی تبدیل و آثار برجسته در این زمینه از گذشته تاکنون به نمایش گذاشته شود.
امروز محسن پرویز، معاون فرهنگی ارشاد نیست و هنر تصویرگری و حل مشکلات خرد و کلان آن هم به معاونت هنری سپرده شده است، اما همچنان تصویرگران، بی‌پشتیبان‌اند و مکانی نیست که بزرگان تصویرگری، آثار خود را به آنجا ببرند تا چون «پسرک چشم آبی» اثر فرشید مثقالی در آب غرق نشود و رنگ از رخش نپرد. انگار هنوز تعریف روشنی از این هنر وجود ندارد؛ یک روز آن را هنری وابسته به متن می‌دانند و به معاونت فرهنگی ربطش می‌دهند؛ روز دیگر، تصویرگری را هنری مستقل می‌دانند و مرتبط با معاونت هنری.
انجمن تصویرگران، یک انجمن صنفی ـ فرهنگی است که یکی از شاخه‌های اصلی هنر را پوشش می‌دهد، اما هنوز مکان ثابتی ندارد که در آن مستقر شود؛ چرا که نگاه مدیران ما، نگاه کوتاه‌مدت است.