هوشنگ ضيايي با بیان این مطلب افزود: اين مگس در صورت مساعد بودن شرايط شيوع پيدا كرده و به بافت‌هاي زنده بدن حيوانات هجوم مي‌برد. هرجا كه اثري از جراحت بيابد ضمن تغذيه و تخم گذاري در بافت‌ها با ترشح سم تمام بدن را مسموم كرده و حيوان را گيج و ضعيف مي‌كند.
اين كارشناس حيات وحش درخصوص علت هجوم اين مگس‌ها به گوزن‌هاي زرد موجود در منطقه دز و كرخه اظهار داشت: دليل آن هنوز كاملا مشخص نيست چرا كه جراحت لازمه تاثير اين مگس است ولي به احتمال قوي كنه مي‌تواند عامل اصلي جراحت در گوزن‌ها و جلب مگس‌ها براي تخم ريزي باشد و از آنجایی كه كنه‌ها بيشتر داخل گوش و لابلاي مژه‌ها تجمع پيدا مي‌كنند، مگس‌ها ناحيه هدفشان سر گوز‌ها است.
ضيايي ضمن تاكيد بر لزوم اقدام فوري براي زنده گيري گوزن‌ها، احيا تالاب‌هاي از دست رفته در منطقه را به دليل وابستگي شديد گوزن‌ها به آب، هم براي آبتني و هم به منظور گل مالي ضروري خواند و تنك كردن پوشش گياهي را نيز لازم دانست.
به اعتقاد وی، كاهش پوشش گياهي به روش‌هاي مختلف از جمله آتش زدن مناطق آلوده، ورود محدود و موقت دام از جمله گوسفند و گاوميش به منظور از بين بردن كنه‌هاي موجود بر روي سرشاخه ها و كاهش مگس‌ها و همچنين باز شدن مسيرهاي دسترسي ضروري است.
ضیایی یادآور شد: كنه‌ها به لحاظ سيكل زندگي دو نوع هستند. كنه‌هايي كه ماده هاي آنها بر روي بدن جانوران زندگي كرده و براي تخم گذاري به زمين مي‌افتند و نوزادان خود را به سرشاخه‌ها رسانده و منتظر عبور حيوان مي‌مانند و به محض تماس با بدن حيوان به آن مي‌چسبند به همين دليل نيز بيشتر سر و گردن حيوانات علفخوار مورد هدف كنه ها قرار مي گيرد. در سيكل ديگر كنه ها يك ميزبان واسط دارند كه معمولا از جونده‌ها و يا خرگوش است كه پس از طي دوره‌اي در بدن آن بر روي گياهان منتظر ميزبان مي مانند.