به گزارش خبرنگار مهر، این کتاب شامل داستانهای کوتاهی از جان آپدایک، هاروکی موراکامی، توبیاس وولف، جان چیو ِر، فیل گاردنر، آرتورو ویوانته، بل کوفمن و استفن کینگ است که پس از هر داستان تحلیل نویسنده کتاب درباره آن درج شده است.
این کتاب سومین جلد از مجموعه داستانهای کوتاه همراه با تحلیل است که گروهی از کوتاهنویسان حرفهای و شاید تراز اول جهان را در بر میگیرد؛ آنهایی که در روند شکلگیری قالبی به نام داستان کوتاه و بدل کردن آن به هنری ناب نقش به سزایی داشتهاند. به استثنای استفن کینگ، که هرچند به معنی واقعی صاحب نام است ولی کوتاهنویس حرفهای از منظر هنری کلام محسوب نمیشود، باقی نویسندگان این جلد، کمابیش پیش از آنکه چینشگر کلمات زیبا یا طراح و مهندس ساختار داستانها باشند، اندیشمندانی بودهاند که در زمان خود، جامعه را رصد کرده و حاصل کاوشهای خود را با مهندسی هنر درآمیختهاند.
شکروی در مقدمه این کتاب نوشته است: برخلاف تصور، بایگانی غرب هم با همه کبکبه و دبدبه در مواردی نظیر تحلیلهای علمی - روانشناختی یا پیشفرضیههای ادبی با تاکید بر علوم طبیعی غنی نیست و حتی در مواردی فقیر به نظر میرسد. ضمن اینکه در مواردی حتی مطالعه یادداشتهای شخصی و پراکنده صاحبنظران ایرانی مفیدتر از مطالعه موارد مشابه غربی است. این ماحصل تجربه است و البته هرکس میتواند در این زمینه خود به کاوش بپردازد. نتیجه اینکه، هم مشکلات و هم خطاهای حرکت ابتدا به ساکن وجود دارد که امیدوارم به تدریج کمتر و کمتر شود.
اسامی داستانهای این مجموعه به همراه نویسندههایشان به ترتیب عبارت است از: «برای پرندگان» از استفن کینگ، «یکشنبه در پارک» نوشته بل کوفمن، «تجدید دیدار» اثر جان چیور، «بگو آره» از توبیاس وولف، «کن - کن» نوشته آرتورو ویوانته، «پیگمالیون» اثر جان آپدایک، «چند میکروفیکشن» نوشته فیل گاردنر و «فیلیپ مارلو» از هاروکی موراکامی.
داستان «برای پرندگان» نوشته استفن کینگ را از این کتاب میخوانیم:
بسیار خوب. این مزاحی علمی - تخیلی است. به نظر میرسید که در سال 1995 آلودگی در اتمسفر لندن به قدری بالا گرفته که مرگ و میر وحشتناک کلاغهای سیاه آغاز شده است. خوب، دولت از این بابت جدا نگران بود، چرا که کلاغهایی که در گچبری سقفها یا در شکاف ساختمانهای دولتی آشیانه کرده بودند جذابیت توریستی زیادی داشتند. اگر منظورم را گرفته باشید، یانکیهایی را میگویم که با دوربینهای کداکشان در شهر وول میخوردند.
از این رو دولتمردان که مرتب در پی چاره بودند، با خود میگفتند که واقعا چه کار میتوانیم بکنیم؟ به دنبال این انبوهی از مدارک و مستندات را به منظور تحقیق و تفحص برای پیدا کردن مناطقی که از نظر آب و هوایی به لندن شبیه باشد، جمعآوری کردند بلکه تا مدتی که از آلودگی هوای لندن کاسته میشود، از پرندگان در یکی از این مناطق نگهداری کنند. یکی از بهترین مناطق، ناحیه بنگر در مین بود که هم آلودگی کمتری داشت و هم از نظر آب و هوایی به لندن شبیه بود. به همین جهت در روزنامهها برای یافتن شخصی که از پرندگان نگهداری کند، آگهی دادند و بعد هم با بسیاری از تجار و کاسبکارها گفتگو کردند تا در نهایت با شخصی برای مدت یک سال با قرارداد هنگفت پنجاه هزار دلار در سال به توافق رسیدند.
پرندهشناسی را همراه تخم کلاغها که در جعبههای محکم محافظت میشد فرستادند و در طول مسیر حمل و نقل دمای جعبهها را گرم و یکنواخت نگه داشتند. اما گفتنی این که امروز این شخص شریف برای خودش شغل جدیدی دست و پا کرده است؛ مزرعه پرورش کلاغ آمریکای شمالی و شرکا! با چنین سیستم جوجهکشیای که راه انداخته بیشک دیگر لندن هیچ وقت خدا شهر بیکلاغ نخواهد بود. تنها چیزی که میتوانم به این همه اضافه کنم، این است که شورای شهر لندن واقعا بیتاب شده و هر روز به او تلگرافی میزند که در آن نوشته: کلاغ خوب جدید توی دست و بالت چی داری؟!
در بخشی از تحلیل این داستان هم نوشت شده است:
در ایران بیشتر استفن کینگ را با فیلمهایش میشناسند. هرچند کتابهایش به مرور دارد تجدید چاپ میشود ولی استقبال جامعه ایرانی از وی، این اواخر، بعد از نمایش فیلمهای معنیگرایش نظیر «راه سبز» و فیلمهای سرگرمکنندهاش مانند «میزری» بیشتر شده است. فیلمهای وحشتگرای کینگ هنوز چندان مورد توجه جامعه ایرانی قرار نگرفته است و این شاید به دلیل صبغه فرهنگی جامعه باشد. اما زمانی که در دهه هفتاد قرن بیستم، استفن کینگ شهامت نشر آثار خود را پیدا کرد، جامعه ادبی آمریکا و همزمان با آن هالیوود در حسرت قالبهای تازه میسوخت و سینمای آلفرد هیچکاک محک خوبی بود تا اربابان هالیوود، علاقه جامعه به قالبهای به اصطلاح اضطرابآور را، با تکیه بر بنمایههای علمی - تخیلی و فانتزی و نه به شکل مرسوم دراکولایی، ارزیابی کنند....
این کتاب با 182 صفحه، شمارگان هزار و 100 نسخه و قیمت 7 هزار و 500 تومان منتشر شده است.