عباس تربن، شاعر و نویسنده کودک و نوجوان در گفتگو با خبرنگار مهر، انجمن صنفي را تشكلي دانست كه افراد با شغل يكسان در آن عضو شده و به اين ترتيب، جمعی رسمي براي شغل يا صنف خود تشكيل داده‌اند.
وی افزود: انگيزه افراد از عضويت در انجمن صنفي، تأمين حقوق مادي و معنوي، منافع و نيز رسيدن به نوعي ضمانت و ثبات شغلي است. انجمن‌هاي صنفي نوعي هماهنگي در فعاليت‌هاي شغلي ايجاد مي‌كنند و ضمن رسيدگي به اعتراضات صنفي اعضا، در مواقع لازم از آنها پشتيباني مي‌كنند.
شاعر مجموعه «سوت سکوت» به اینکه انجمن نويسندگان كودك و نوجوان، یک انجمن صنفی نیست، اشاره و بیان کرد: این انجمن، چنانچه در اساسنامه آن نيز آمده، يك انجمن صنفي نيست و ادعايي هم در اين زمينه ندارد؛ گرچه سعي مي‌کند با فعاليت‌هايش كه عمدتاً جنبه فرهنگي و غيرانتفاعي دارد، منافع صنفي اعضا را هم تامین کند و در موارد لزوم از حقوق صنفي اعضا و حتي ديگر نويسندگان نيز دفاع كند. با اين توضيح انجمن نويسندگان كودك و نوجوان جايي است براي گرد هم آمدن اعضا، ارتباط و آشنايي بيشتر با يكديگر، همفكري و انجام كارهاي گروهي و كارگاهي در حوزه‌هاي تخصصي نويسندگي، برگزاري نشست‌ها و جلسه‌هاي موضوعي مستمر (كارگروه) و غيرمستمر (بسته به نياز و ضرورت زماني و موضوعي) و ....
تربن در پاسخ به اینکه انجمن‌ها چه سياستی را می‌توانند در پيش بگيرند كه تغيير دولت‌ها بر فعاليت آنها تأثيری نگذارد، گفت: خوبيِ انجمن‌هايي مثل انجمن نويسندگان كودك و نوجوان اين است كه گرايش‌ها و دسته‌بندي‌هاي سياسي و حزبي که ناشي از اختلاف نظرها و سليقه‌هاست به آن آسيب كمتري مي‌زند. در اين سال‌ها فارغ از گرايش‌هاي شخصي هيئت مديره و بازرسان، اعضا اين امكان را داشتند كه با هر گونه سليقه، نظر و عقيده در برنامه‌ها و كارگروه‌هاي آن حضور پيدا كنند و به فعاليت سازنده براي رشد ادبيات كودك و نوجوان بپردازند. البته اين نهاد مدني هر وقت لازم بوده، از طريق بيانيه، نامه‌نگاري به مسئولان، برگزاري جلسه‌ها و نشست‌هاي تخصصي و ... نظر خود را نيز درباره سياستگذاري‌ها و تصميم‌گيري‌هاي تأثيرگذار بر سرنوشت ادبيات كودك و نوجوان اعلام كرده است.