انجمن‌های صنفی، جزایر پراکنده هنری را به هم نزدیک می‌کنند

مژگان شیخی، نویسنده در گفتگو با خبرنگار مهر یکی از کارکردهای انجمن‌های صنفی را ارتباط جزایر جداگانه هنری با یکدیگر دانست و افزود: در ایران، اهالی هنر چون جزایر پراکنده، جدای از هم و همچنان به شیوه قبیله‌ای فعالیت می‌کنند؛ به این معنی که قبیله نقاشان با قبیله نویسندگان یا موسیقیدان‌ها آشنا نیست و انجمن‌ها می‌توانند این قبایل پراکنده را باهم آشتی دهند.

نویسنده «12 داستان از ابوریحان بیرونی» با اشاره به این‌که ضروری است فضایی وجود داشته باشد تا نویسندگان و تصویرگران در آن گردهم آیند و باهم آشنا شوند، گفت: نه تنها نویسندگان کودک و نوجوان، تصویرگران، آهنگسازان، فیلمسازان و روان‌شناسان، کودک و نوجوان را خوب نمی‌شناسند که همدیگر را هم نمی‌شناسند و خوب است فضایی وجود داشته باشد تا دور هم جمع شویم و یکدیگر را بشناسیم.

شیخی یکی از فعالیت‌های مهم انجمن‌های صنفی را پیگیری مسائل صنفی و حقوقی اعضای خود دانست و افزود: واقعیت ماجرا این‌که من مدتی دور از ایران بوده‌ام. نمی‌دانم در انجمن قلم یا انجمن نویسندگان کودک، کسی هست که با مسایل حقوقی آشنا و پیگیر مشکلات حقوقی اعضای انجمن باشد یا نه؟ اصلا انجمنی هست که دلسوزانه مشکلات صنفی اعضای خود را پیگیری کند؟