شاعران و حقوق صنفی‌شان را در سرزمین شعر به رسمیت نمی‌شناسند

فاطمه راکعی، مدیرعامل انجمن شاعران ایران در گفتگو با خبرنگار مهر به این‌که انجمن‌های صنفی، مجوز خود را از وزارت کار دریافت می‌کنند نه ارشاد، اشاره و بیان کرد: یک انجمن صنفی، مجوز خود را از وزارت کار می‌گیرد، نه از ارشاد؛ هیچ‌کدام از انجمن‌های اهل قلم، از وزارت کار مجوز نگرفته‌اند و پیرو قوانین کارگر و کارفرما نیستند و عضو اتحادیه اصناف نشده‌اند؛ این انجمن‌ها، موسسات فرهنگی هستند که در چارچوبی که وزارت ارشاد تعیین کرده، مسئولیت‌ها و اختیاراتی دارند و مطابق سلیقه و نظر اعضا هیئت مدیره اداره می‌شوند هر چند این اعضا از سوی مجمع عمومی تعیین می‌شوند و تعداد افراد مجمع می‌تواند محدود باشد یا چون انجمن شاعران، گسترش پیدا کند..

به گفته نماینده مجسل ششم شورای اسلامی،  انجمن صنفی، تشکلی است که همه اعضای یک صنف، حق عضویت در آن را دارند و با عضو شدن در آن، می‌توانند از امکانات و حمایت‌هایی برخوردار شوند. از سوی دیگر آن تشکل هم، همه توان خود را به کار می‌برد تا حقوق و مطالبات صنفی اعضای خود را پیگیری کند.  

راکعی به این‌که هیچ‌کدام از انجمن‌های اهل قلم در ایران، چه انجمن شاعران، چه انجمن نویسندگان گودک و نوجوان، چه انجمن قلم و یا شورای کتاب کودک، انجمن صنفی نیستند، اشاره و بیان کرد: همه انجمن‌های نامبرده، موسسات فرهنگی هستند که در دوره‌ای بنابر حمایت‌های دولت حاکم و نهادهای ذی‌ربط شکل گرفتند و پس از ان، بدون حمایت رها شدند و تا زمانی‌که این سازمان‌های نهاد به انجمن‌های صنفی تبدیل نشوند هیچ اتفاق خاصی نمی‌افتد و دولت‌ها می‌توانند با این موسسه‌ها و انجمن‌ها سلیقه‌ای رفتار کنند. اگر دولتی به فرهنگ، علاقه‌مند باشد به این سازمان‌ها اهمیت می‌دهد وگرنه هیچ حمایتی وجود ندارد.

مدیرعامل انجمن شاعران ایران با اشاره به این‌که هنوز شاعری به رسمیت شمرده نمی‌شود، گفت: هنوز شاعری حرفه به‌شمار نمی‌رود و انجمن شاعران نمی‌تواند به وجود انجمن صنفی شاعران فکر کند. زمانی که سید حسن حسینی، سلمان هراتی و قیصر امین‌پور سنگ بنای انجمن شاعران را گذاشتند به فعالیت‌های صنفی فکر نمی‌کردند و به دنبال فضایی برای آموزش و پژوهش در زمینه شعر و برگزاری نشست‌های تخصصی بودند اما امروز، شرایط تغییر کرده و جای تاسف است که سرزمین شعر، شاعران و حقوق صنفی‌شان را به رسمیت نمی‌شناسد.

راکعی رسیدن به استقلال مالی را برای سازمان‌های مردم‌نهاد ضروری دانست و افزود: انجمن شاعران با انتشار کتاب و مجموعه صوتی از شاعران، تعریف پروژه‌های مختلف و... تا اندازه‌ای توانسته به استقلال مالی برسد وگرنه نمی‎‌توانست دوام بیاورد آن هم در دولت نهم و دهم که سیاست بر همه چیز سایه افکنده و فرهنگ کمرنگ شده بود.