اراک - خبرگزاری مهر: سرپرست اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی وگردشگری استان مرکزی از ثبت چهار تکیه تاریخی در شهرستانهای استان مرکزی در فهرست آثار ملی كشور خبر داد.

به گزارش خبرگزاری مهر، سید محسن رحمتی افزود: تاکنون چهار تكیه تاریخی به نام های 'زاغرم' در شهرستان تفرش، 'آقاخان محلاتی' در محلات، 'باغ شیخ' در ساوه و تكیه شهرستان فرمهین در استان مركزی در فهرست آثار ملی كشور به ثبت رسیده است.

وی ادامه داد:  این تكایا از دیرباز به عنوان كانون های عزاداری اباعبدالله الحسین (ع) مطرح بوده و هیات های مذهبی و دسته های سوگواری مردمی در ایام محرم و صفر در این اماكن به سالار شهدا و یارانش ادای احترام می كنند.

رحمتی اظهارداشت: تكیه زاغرم تفرش كه به دست سید "كاظم تفرشی" یكی از وزرای عصر ناصر الدین شاه در سال 1236 بنا شده به شماره 2281 در فهرست آثار ملی كشور به ثبت رسیده است.

وی ادامه داد: در ساخت این تكیه تاریخی از مصالح سنگ، خشت، آجر، چوپ و كاهگل بهره گرفته شده ومعماری بنا به شکل حیاط مرکزی با صحن وسکوی نمایش تعزیه در وسط ودوایوان اصلی وحجره های پیرامون حیاط جهت نشستن وتماشای تعزیه ساخته شده که به منظور بهره برداری از تکیه درفصول مختلف سال بخش حیاط مرکزی با ستون ها وتیرها وخرپاهای چوبی به شیوه استادانه پوشش داده شده است.

این مقام مسئول گفت: یكی دیگر از تكایای تاریخی این استان تكیه آقاخان محلاتی نام دارد كه در دوره قاجاریه و در محله پایین این شهرستان بنا شده و در سال 87 به ‌عنوان یكی از آثار ملی ایران ثبت شده است.

رحمتی یاداور شد: این تكیه تاریخی دارای یك صحن و بنای دو طبقه است و در سه طرف صحن ایوان و ایوانچه های این تكیه مكان هایی برای نشستن مردم تعبیه شده و در مركز صحن سكویی برای برگزاری مراسم تعزیه پیش بینی شده است.

سرپرست اداره کل میراث فرهنگی افزود: تكیه باغ شیخ ساوه نیز یكی از یادگارهای دوران زندیه و در روستای باغ شیخ در هشت كیلومتری این شهرواقع است كه چهار طرف آن حجره های متعدد و محل نشستن اهالی در زمان اجرای تعزیه وجود دارد.

وی اضافه کرد: در میانه این تكیه یك سكوی بیضوی شكلی فاقد سقف وجود دارد كه بر روی آن مراسم تعزیه اجرا می شود و صحن تكیه به عنوان یك میدان ارتباطی و ترددی به سه كوچه در سمت های غرب، شرق و جنوب متصل بوده و بدان طریق مردم از نقاط مختلف در آن رفت و آمد می كردند.

رحمتی اظهارداشت: تكیه فرمهین نیز متعلق به دوره قاجاریه است و در سال 82 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است.در ساخت این تكیه از مصالح آجر، ملات و گل و آهك استفاده شده و دارای یك صحن باز به منظور برگزاری تعزیه و یك بنای دو طبقه است.
 

برچسب‌ها