به گزارش خبرنگار مهر، مراسم رونمایی از دو عنوان کتاب تازه منتشر شده از مرحوم سیدحسن حسینی با عنوان «بال‌های بایگانی» و «سکانس کلمات»، پنج‌شنبه شب با حضور جمعی از شاعران کشور در انجمن شاعران ایران برپا شد.
در ابتدای این مراسم که با حضور احمد مسجدجامعی رئیس شورای اسلامی شهر تهران نیز همراه بود، سهیل محمودی، شاعر و ترانه‌سرا در سخنانی با قدردانی از فریدون عموزاده خلیلی و همسرش برای تلاش در انتشار این دو کتاب در نشر نی و افق اظهار داشت: خوشحالی امروز ما از انتشار این دو کتاب، وصف‌ناشدنی است و باید در کنار زحمات این دوستان از تلاش و زحمات سرکار خانم زند، همسر مرحوم حسینی نیز برای گردآوری و سامان دادن و گردآوری این یادداشت‌ها نیز سپاسگزار بود.
وی افزود: سیدحسن حسینی روح بی‌قرار نسلی بود که جمع ما امروز تعدادی از آنها را در جایگاه قدیسین روزگار می‌پندارد. نماد نسلی بود که همه وجودش در گرو مردمش، ایران و ایمان است. نسلی که پایبند به سربلندی ایران است و عظمت ایمان و دل نهادن به عزت و دفاع از مردم را در سرش می‌پروراند و مطمئنم که اگر او زندگی در میان ما را تجربه نکرده بود، ما نیز امروز به این شکل زندگی نمی‌کردیم.
محمودی افزود: از قیصر و سلمان هراتی گرفته تا جمع ما، همه وامدار سیدحسن حسینی هستند. حتی آنهایی که امروز نان به نرخ روز می‌خورند و با زمانه رنگ عوض کرده‌اند، در ته وجودشان می‌دانند که ریزه‌خوار خوان اندیشه و شجاعت سیدحسن حسینی‌اند که مانند برادری بزرگتر همت کرد و نسلی را آرام رشد داد.
فاطمه راکعی، مدیرعامل انجمن شاعران ایران نیز در ادامه این مراسم و در سخنانی با خوشامدگویی به حاضران اظهار کرد: آشنایی با سیدحسن حسینی در کنار قیصر امین‌پور و سلمان هراتی در دهه 60 از افتخارات زندگی من بوده و هست. مرحوم حسینی انسانی چند بعدی بود؛ هم شاعر صیاد لحظه‌ها بود و هم خلاقیت عجیبی در شعر داشت که شگفت‌انگیز بود.
وی افزود: بعد از فوت او تا به امروز حس می‌کردیم که برخی از کارهایش به خاطر دلتنگی‌اش از افت و خیزهای سیاسی کنار گذاشته شده است و امروز و در قالب این دو کتاب می‌بینیم که بسیار زیبا و خلاقانه و گاه به طنازی، دغدغه‌هایش را بیان و مکتوب کرده است.
راکعی همچنین از دوران حضور مرحوم حسینی در دانشکده ادبیات دانشگاه الزهرا (س) به عنوان دورانی یاد کرد که هنرمندی و دغدغه‌مندی حسینی توانست خود را در ابعاد مختلف نمایان کند.
در ادامه این مراسم، پیام حجت‌الاسلام سیدمحمد خاتمی رئیس جمهور اسبق کشورمان به مناسبت این مراسم قرائت شد.
خاتمی در بخشی از این پیام اظهار داشته بود: یاد و نام عالم و هنرمند متعهد، جناب آقای حسن حسینی هموازه زنده است، برای ما و همه کسانی که دوستدار فیض و خیرند. نقش آن عزیز (هرچند که عمر درازی نداشت) در عرصه فرهنگ و هنر متعهد ممتاز بود. افسوس که جامعه ما هنگامی که بیش از هر زمان نیازمند برکات وجودی مرحوم حسینی بود از فیض وجودش محروم شد.
در ادامه این مراسم، نوبت سخنرانی به هادی خانیکی، استاد علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی رسید.
خانیکی در ابتدای سخنان با بیان اینکه در ایران ارتباط گرفتن با جامعه جز با شعر و شاعری امکان‌پذیر نیست، اظهار کرد: حتی کسانی که در ایران در فضای عقلانی به اظهار نظر می‌پردازند، برای آنکه به کلام خود استدلالی بیفزایند به جای بهره‌مندی از نقل قول‌های علمی از بیان شاعرانه بهره می‌برند.
وی افزود: جامعه ایران، جامعه‌ای فروبسته است که در آن ارتباط به سختی صورت می‌پذیرد و در این میان، شعر است که می‌تواند فضایی چند لایه ایجاد کند. از سوی دیگر جامعه ایرانی جامعه‌ای قطبی و پلورالیزه است که باید در آن زود صفت و سمت و سوی فرد مشخص شود؛ صفت‌هایی که هر کدام به خودی خود مانع از ارتباط هستند و شعر می‌تواند این ارتباط‌ها را برقرار کند. بر همین مبنا سیاستمداران آشنا با شعر هم راحت‌تر از سایر سیاستمداران قابلیت ارتباط با جامعه خود را پیدا می‌کنند.
خانیکی ادامه داد: در ایرن امروز که همه مجبوریم سیاسی باشیم، سیاستمداری که با کار شعر آشنا نباشد، نه سیاست و قدرت را می‌شناسد و نه می‌تواند آنها را تلطیف کند. من بر پایه این نظر، مرحوم حسینی را از جمله شاعرانی می‌پندارم که برای جامعه امروز ما وجودش لازم است. من معتقد نیستم که بگوییم در جامعه ما شعر حسینی هنوز خوانده می‌شود، بلکه به این معتقدم که شعر او باید خوانده شود و این یعنی لازم است در برابر خوانده نشدن شعرش مقاومت کنیم.
استاد علوم ارتباطات دانشگاه علامه ادامه داد: مرحوم حسینی، شاعری متفکر است و در شعرش تنها به سراغ زیبایی اثر نمی‌رود، بلکه تفکرش تفکری انتقادی است. از سوی دیگر، او شاعری بود که کشف می‌کرد و در کنار آن تسلطش به زبان عربی او را پلی کرده بود، میان ترجمه متون و شعر. اشعار او سرشار است از پارادوکس‌ها که در کمتر اثری مشابه با آن دیده می‌شود و به اعتقاد من، این بیان پارادوکسیکال برای جامعه ما بسیار مهم است،
خانیکی با تاکید بر اینکه مرحوم حسینی و مرحوم امین‌پور ادامه‌دهنده راه محمدرضا شفیعی کدکنی در دانشگاه برای پیوند علم و هنر بودند، گفت: مرحوم حسینی به زبان طنز سخن می‌گفت تا پیچیدگی‌های تفکرش باز و ماندگار شود. من در این دو اثر نیز همین مسئله را دیدم. انگار بیش از همه چیز رنج در قفس بودن را می‌شد در این کتاب‌ها دید و اینکه باید کاری کنیم تا با وجود رنج‌هایی که دیده‌ایم از کینه‌ها دور شویم.