رضا فرهمند کارگردان که با فیلم «لطفا بوق بزنید» در سی و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر حضور دارد به خبرنگار مهر گفت: به نظر من هر جشنواره‌ای در جهان سیاست و منش خاص دست‌اندرکارانش را دارد و این فیلمسازان نیستند که خط مشی جشنواره‌ها را تعیین می‌کنند بلکه فیلمسازان براساس چهارچوب‌های از پیش تعیین‌شده در جشنواره‌ها شرکت می‌کنند. در واقع این همان تاثیر سیاست بر هنر است که متاسفانه از سوی جامعه هنرمندان در سراسر دنیا پذیرفته شده است.
این مستندساز با اشاره به اینکه جداسازی محل نمایش فیلم‌های مستند از سینمای داستانی در جشنواره فیلم فجر از ارزش‌های سینمای مستند کم نمی‌کند، بیان کرد: نه تنها جداسازی فیلم‌های مستند از سینمای داستانی حتی اگر بخش مستند از کلیت جشنواره هم حذف شود باز هم از ارزش‌های سینمای مستند کم نمی‌شود زیرا هویت اجتماعی و هنری سینمای مستند در ایران آنچنان تنومند است که با حذف از یک جشنواره، خللی در کیفیت و کمیت آن ایجاد نخواهد شد.
فرهمند درباره جداسازی نمایش آثار سینمای مستند از سینمای داستانی فجر و امکان دیده نشدن خوب این مستندها گفت: هدف از دیده شدن سینمای مستند دستیابی به هویتی اجتماعی و هنری در پیکره فرهنگی کشور است و هویت اجتماعی و هنری مستند در اثر یک جشنواره به وجود نمی‌آید بلکه این هویت در اثر احترام و غیرتمندی است که فیلمسازان مستند در مورد یکدیگر و در مورد مستند دارند.
کارگردان «لطفا بوق بزنید» که در جشنواره سینما حقیقت تقدیر شد، بیان کرد: به هر حال نمایش فیلم‌های مستند در خانه هنرمندان منجر به حاشیه کشیده شدن سینمای مستند و یا حتی ایجاد هویت مستقل نمی شود، بلکه آنچه در رشد کیفی فضای مستند اهمیت دارد ایجاد یک هویت مستقل و قابل ارائه در فیلمسازان مستند است که شکل‌گیری صحیح این هویت در درون خود مستندساز رخ می دهد.
این مستندساز درباره موضوعی که در فیلم «لطفا بوق بزنید» مطرح شده است، توضیح داد: این مستند فیلمی است که با رویکردی انسان شناسانه سعی دارد بحران هایی را که در مواجهه انسان چه در شکل جمعی و چه در شکل فردی با محیط اطراف وجود دارد، بررسی کند و در عین حال این مواجه با روش و بیانی مطرح شده که قابل فهم برای همه مردم دنیا با هر دین و مسلکی باشد. بنابراین در شکل گیری و انسجام این فیلم انسانهای بسیاری از نقاط مختلف دنیا حضور دارند و مهمترین نکته این فیلم از دیدگاه انسان شناسانه همین خصلت است؛ یعنی زبانی که در آن پیوست‌های مشترک انسانی بیش از هر موضوع اختلاف برانگیزی، مطرح است.
فرهمند با اشاره به ساختار این فیلم مستند گفت: یکی دیگر از خصوصیات این فیلم داشتن نگاهی فراتر است که در دوربین علاوه بر حضور شاهدگونه، همه تلاشش این است که در یک بحران انسانی تربیت را در موضوع انسان فراموش نکند. این فیلم به دنبال ایجاد بستری برای رشد انسان مستقل است انسانی که خارج از همه مرزها، بدنبال عدالت و استقلال انسانی است.
این مستندساز مشهدی درباره ضرورت پرداخت به سوژه ای که در این فیلم مطرح شده است، عنوان کرد: بحران دینی و قومی میانمار موضوعی بود که به اشکال دیگری هر روز در نقاط مختلف دنیا در حال رخ دادن است ولی نگاه فیلمسازانی که با اینگونه ماجراها درگیر می‌شوند نگاهی جرم‌شناسانه و آکنده از حس ترحم است در حالی که آنچه در این بحرانها بسیار اهمیت دارد و می‌تواند در آینده به کمک بحران‌زدگان برسد، گرفتن حس انتقام و دادن اندیشه به کودکان و افراد بحران‌زده است و این رویکردی بود که در مرحله پژوهش به آن دست پیدا کردیم و مرا بر آن داشت تا به عنوان یک انسان مسلمان به سراغ آن برویم.
فرهمند در پایان صحبت‌هایش با اشاره به عنوان «لطفا بوق بزنید» برای این مستند گفت: این فیلم در کشور هند تولید شده است و نکته این است که پشت هر ماشینی نوشته شده است «لطفا بوق بزنید». این جمله در هند به معنای نوعی تایید است در حالیکه این جمله در مفهوم اجتماعیش نوعی اعتراض است و با توجه به اتفاق هایی که در فیلم رخ می دهد، در جستجوی نامی بودم که این اعتراض را در مفهوم جهانی ارائه کند.