جعفر ابراهیمی(شاهد) در گفتگو با خبرنگار مهر به این‌که هیچ برنامه‌ریزی درست و هدفمندی برای جهانی شدن ادبیات کودک و نوجوان وجود ندارد گفت: بسیاری از آثار کودک و نوجوان ما قابلیت جهانی شدن دارد اما موانعی بر سر راه هست که مانع از این کار می‌شود. یکی از این محدودیت‌ها، خود زبان فارسی است؛ زبانی که گستره جغرافیایی بسیار محدودی را دربرمی‌گیرد و تنها به ایران فرهنگی تعلق دارد و از نظر گستردگی حوزه جغرافیایی قابل مقایسه با زبانی مثل زبان انگلیسی نیست.
نویسنده کتاب«جوری جورتان» با اشاره به این‌که برای معرفی ادبیات کودک و نوجوان ایران به مردم سایر کشورها باید برنامه‌ریزی درست و دقیقی وجود داشته باشد گفت: ظرفیت‌های خوبی در ادبیات ما وجود دارد که باید شناسایی و معرفی شوند اما لازمه این کار برنامه‌ریزی هدفمند و صرف بودجه است. برنامه‌ریزی درستی که وجود ندارد بودجه‌ای هم صرف پرداختن به ادبیات کودک نمی‌شود. مگر چند درصد ناشران می‌توانند سرمایه‌گذاری کنند و به ترجمه کتاب‌های کودک و نوجوان بپردازند.
ابراهیمی، معرفی ادبیات کودک و نوجوان ایران به مردم دنیا را درگرو حمایت مادی و معنوی متولیان فرهنگی دانست و افزود: هر شاعر و نویسنده‌ای دلش می‌خواهد کتابش به زبان‌های دیگر ترجمه شود اما من شاعر یا نویسنده نمی‌توانم در پی برگردان کتاب خود باشم پس بهتر است سازمان و نهادی وجود داشته باشد که چنین کند. ناشران خصوصی که از پس این کار و هزینه‌هایش برنمیآیند. ناشران دولتی هم دغدغه چندانی ندارند و به معرفی ادبیات کودک و نوجوان نمی‌پردازند.
به گفته این شاعر و نویسنده کودک و نوجوان، خود نویسندگان کودک و نوجوان هم آن‌گونه که باید و شاید بچه‌‌ها را نمی‌شناسند و با ذهن و زبان و دغدغه‌های او آشنا نیستند. آنها به مرور خاطرات خود می‌پردازند پس نمی‌توانند انتظار داشته باشند که داستان‌هاشان با مخاطب امروز ارتباط برقرار کند.