سحر حقگو، تصویرگر در گفتگو با خبرنگار مهر به اهمیت تصویر در کتابهای درسی و ضرورت وجود ترکیب‌بندی‌های خوب اشاره و بیان کرد: ترکیب‌بندی‌های خوب موجب بالارفتن سلیقه بصری بچه‌ها می‌شود. کسی که از کودکی با تصاویر خوب آشنا شده، در بزرگسالی در برابر بی‌نظمی واکنش نشان می‌دهد چراکه با نظم، ترکیب‌بندی به‌سامان و تصویر خوب خو گرفته است و همین مساله ما را با اهمیت تصویرگری در کتابهای درسی، بیش از پیش آشنا می‌کند.
به گفته تصویرگر«قصه گل مینا»، طراحی شخصیت‌ها و چهره‌هاشان، فضاسازی محیط زندگی آدم‌ها و همچنین رنگ آمیزی تصاویر بسیار مهم است و تصویرگران کتابهای درسی باید به این موارد توجه کنند، چون این‌کتاب‌ها، مهم‌ترین و جدی‌ترین کتاب‌هایی است که در اختیار بخش عمده‌ای از بچه‌ها قرار می‌گیرد و تقش موثری در علاقه‌مند کردن آنها به کتاب و کتابخوانی دارد.
حقگو با اشاره به اهمیت شخصیت‌پردازی در کتابهای درسی گفت: بهتر است شخصیت‌هایی که در کتابهای درسی تصویر می‌شوند، مهربان، دلنشین و دوست‌داشتنی باشند مگر در متن، خلاف این گفته شده باشد و ما با نقش منفی یا شخصیتی منفور روبه‌رو باشیم. همچنین همان‌طور که پیش از این هم گفته شد، توجه به ترکیب‌بندی‌های خوب، بسیار مهم است و این مساله در کتابهای درسی، نادیده گرفته می‌شود.
تصویرگر مجموعه شعر«آفرین به آفتاب» در پاسخ به این‌که تصویرگران کتابهای درسی تا چه اندازه می‌توانند به تخیل خود، مجال ظهور و بروز دهند گفت: طبیعی است که تصویرگران بر اساس متن کار می‌کنند و متن کتابهای درسی بیشتر آموزشی است و مستقیم به موضوع مورد نظر اشاره می‌کند. اما تصویرگران می‌توانند به روایت پنهان متن بپردازند تا هم به تخیل خود و کودکان مجال پرواز دهند هم آنچه تصوی می‌کنند جذاب باشد. در واقع این‌گونه تصویرگری، متنی بر متن نوشتاری می‌افزاید و حق مطلب را به زیبایی و به‌طور غیرمستقیم ادا می‌کند.
حقگو به محدودیت‌های بسیاری که در زمینه تصویرگری کتابهای درسی وجود دارد اشاره کردو افزود: تصویرگران، دخالت چندانی در تصویر کردن این‌گونه کتاب‌ها ندارند و همه تصمیم‌ها گرفته و از بالا به آنها ابلاغ می‌شود. شاید همین مساله موجب می‌شود که خلاقیت چندانی در کتابهای درسی به چشم نمی‌هخورد. کتاب‌هایی که بی‌گمان، تاثیری مستقیم و عمیق بر روان بچه‌ها و میزان علاقه آنها به کتاب خواندن می‌گذارند.
به گفته تصویر«مهمان بابا» سیستم آموزشی در مملکت ما غلط است و در این سیستم، جایگاهی برای مخاطب تعریف نشده؛ پس چگونه می‌توان انتظار داشت بچه‌ها کتابی را دوست داشته باشند که برای آنها نوشته نشده و بدون توجه به مخاطب تولید شده است؟! اصلا وقتی این همه کتاب کمک آموزشی وجود دارد یعنی نقصی در کتابهای درسی و در نظام اموزشی ما هست که مخاطبان به مکمل پناه می‌برند.
حقگو، خود را در جایگاه تصویرگر، یک حلقه از زنجی دانست و افزود: نظام آموزشی کشور، شبیه به یک زنجیر و من یک حلقه از این زنجیر هستم. من برای خلق تصاویر بهتر تلاش می‌کنم و دلم می‌خواهد بچه‌ها با تصویر خوب آشنا شوند و ذوق بصری‌شان بالا رود اما من یک حلقه از این زنجیرم. مسئولان آموزش و پرورش باید ذهن و زبان بچه‌ها را بشناسند و ضوابط را بر روابط و سلیقه‌ها ترجیح دهند و مهم‌تر از همه به اهمیت این مساله پی ببرند که کتاب درسی تا چه اندازه می‌تواند بر ذهن و روان بچه‌ها و میزان علاقه‌مندی‌شان به مطالعه تاثیر بگذارد.