پرویز کلانتری، نخستین روز از فروردین ماه 1310 در طالقان به دنیا آمده و در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران درس خوانده است. آشنایی و دوستی او با همایون صنعتی‌زاده، رئیس دانشکده موجب شده تا به انتشارات فرانکلین راه یابد و به امریکا برود و دوره تصویرگری ببیند. او از نخستین تصویرگران کتاب کودک و نوجوان در ایران است. خبرگزاری مهر برآن شده تا در قالب پرونده‌ای به گفتگو با تصویرگران و صاحب‌نظران درباره آثار کلانتری بپردازد؛
سحر حقگو در گفتگو با خبرنگار مهر، سادگی و صمیمیت را مهم‌ترین ویژگی تصویرهای پرویز کلانتری دانست و افزود: کلانتری در نهایت سادگی، همه حس خود را به مخاطب منتقل می‌کند. بهترین مثال برای این گفته، تصویر «حسنک کجایی» یا«کوکب خانم» است. تصاویری ساده و روان که هیچ پیچیدگی در آن نیست اما با مخاطب به خوبی ارتباط برقرار می‌کند.
تصویرگر«قصه گل مینا»، تصویرگری‌های کلانتری را نشات گرفته از شخصیت او دانست و افزود: پرویز کلانتری، شلنگ- تخته نمی‌اندازد و از رنگ‌های تخت بهره می‌برد اما مخاطب خود را خیلی خوب می‌شناسد. این سادگی در تصویر از شخصیت او سرچشمه می‌گیرد. خود پرویز کلانتری بسیار زلال و مهربان و صمیمی است.
حقگو با اشاره به این‌که سادگی در تصویر را از کلانتری آموخته گفت: نسل نخست تصویرگران، محمد زمان زمانی و نورالدین زرین‌کلک و پرویز کلانتری بودند من در شمار نسل سوم هستم. خود من سادگی را از او آموختم. ای کاش تصاویر من هم تا این اندازه به مخاطبان اصلی‌شان که کودکان و خردسالان هستند ارتباط برقرار کنند.
تصویرگر مجموعه شعر«آفرین به آفتاب» در پاسخ برخی معتقدند پرویز کلانتری به نسل بعد خود قبولاند که تصویرگری زیرمجموعه نقاشی است و نمی‌توان بدون دانستن و پرداختن به نقاشی به تصویرگری روی آورد گفت: در این‌که همه هنرها، با هم ویژگی‌های مشترکی دارند و از درون هنرمند برآمده‌اند شکی نیست اما واقعیت این‌که تصویرگری جدای از نقاشی است.
حقگو در ادامه بیان کرد: کسانی که هنرهای تجسمی را انتخاب می‌کنند باید طراحی و ترکیب‌بندی و رنگ را بشناسند. هم نقاش هم تصویرگر باید با این سه مولفه، به خوبی آشنا باشند اما نقاشی و تصویرگری جدای از یکدیگرند.