به گزارش خبرنگار مهر، مجسمه 10 متری «چهارچوب» اثر کامران شریف از آثار برگزیده چهارمین دوسالانه مجسمه سازی تهران است که از سال 83 در باغ هنرمندان نصب شده است.
این مجسمه که از جنس چوب و فلز ساخته شده است، در همان سال های 86 با مشکلات بسیاری برای نگهداری مواجه شد به طوری که به دلیل ابعاد بسیار بزرگ آن، امکان نگهداری در مجموعه شخصی خود هنرمند وجود نداشت و شهرداری تهران نیز تعهدی برای نگهداری از این اثر در باغ هنرمندان بر عهده نگرفت و به این ترتیب این اثر سال‌هاست که در گوشه ای از این باغ همچنان پابرجا مانده است.
حالا پس از سال‌ها این اثر نه در اثر شرایط جوی و باد و باران بلکه در اثر پدیده ای که از آن به نام «وندالیسم» یاد می شود، مورد آسیب قرار گرفته و برخی افراد ناآگاه این اثر هنری را به مثابه دیگر مبلمان های شهری و صندلی های اتوبوس قلمداد کرده و نام و نشان خود را با اسپری و رنگ روی پایه آن حک کرده اند و یادگاری نامیمون از نام خود را روی این اثر هنری بر جای گذاشته اند.
تعداد آثار هنری سطح شهر به ویژه مجسمه های شهری در طول سالیان اخیر بسیار افزایش یافته است و هر ساله با برگزاری رویدادهای مجسمه سازی در قالب سمپوزیوم های بین المللی و یا دوسالانه ها، بر تعداد این آثار شهری نیز افزوده می شود، اما نظارتی بر نگهداری مناسب این آثار از سوی هیچ نهاد و ارگانی صورت نمی گیرد و گویی هیچ کس مسئول نگهداری و حفاظت از این آثار نیست و به همین دلیل مورد آسیب و تخریب از سوی برخی افراد ناآگاه قرار می گیرند و گاه حتی همچون چندین سال پیش تعداد 12 مجسمه برنزی چند تنی به طرز عجیبی از سوی افراد ناشناس و با استفاده از جرثقیل به سرقت می روند و پلیس هم هیچ گاه نشانی از سارقان آن پیدا نمی کند!
قصه تخریب و آسیب رسانی به آثار هنری شهر داستانی تکراری است. چند ماه پیش نیز دو مجسمه کمال الدین بهزاد در خیابان برادران مظفر مقابل موسسه فرهنگی و هنری صبا و همچنین مجسمه «قاله مره» نوازنده کرد مقابل فرهنگسرای نیاوران مورد آسیب و تخریب قرار گرفته بود و قلم بهزاد و شمشال این نوازنده ربوده شده و انگشتان آنها شکسته شده بود.
اگر چه سرپرست اداره حجم سازمان زیباسازی وعده داده بود که این آثار را مرمت خواهند کرد اما تاکنون این وعده عملی نشده است.
با اینکه داستان تخریب این آثار هنری قصه عادی و تکراری است اما باید برای حفظ این آثار و نگهداشت سرمایه های هنری شهر چاره ای اندیشید، طرحی نو درانداخت و در راستای فرهنگسازی در این زمینه کاری کرد و تا آن زمان چه خوب است که مردم کشورمان خودشان این مسئولیت را بر دوش خود احساس کنند و مراقب و محافظ چنین آثاری باشند که در واقع از آن همه مردم است.