به گزارش خبرنگار مهر، «قصه دوتا لاک‌پشت تنها» به قلم مصطفی رحماندوست و تصویرگری علیرضا گلدوزیان که پیش از این، از سوی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به زبان های فارسی و انگلیسی منتشر شده، ماجرای دو لاک پشتی است که هر کدام از آنها به شکل یک «دست» در می‌آیند. این کتاب نوعی قصه - بازی برای کودکان گروه سنی الف است و این قابلیت را دارد که کودکان نمایش آن را هم بازی می کنند.
گروه کودک و نوجوان اسپانیایی زبان فانوس دریایی در راستای همکاری فرهنگی با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان با ترجمه و انتشار این اثر به زبان اسپانیایی زمینه آشنایی کودکان منطقه آمریکای لاتین را با این اثر فراهم کرده است.
نسخه ایتالیایی این کتاب نیز جايزه بخش داستان كودک سومين دوره مسابقه كيفيت نشر خصوصی ايتاليا را از آن خود کرده بود.
گروه کودک و نوجوان اسپانیایی زبان فانوس دریایی وابسته به موسسه فرهنگی هنری اندیشه شرق تا کنون بیش از پنجاه اثر کودک و نوجوان ایرانی را به زبان های اسپانیایی و پرتغالی ترجمه و منتشر کرده است.
حضور در نمایشگاه های بین المللی کتاب اروگوئه، ونزوئلا و کلمبیا از فعالیت‌های این گروه برای معرفی ادبیات کودک و نوجوان ایران بوده است.
بیش از ۱۰۰ میلیون کودک و نوجوان اسپانیایی زبان در منطقه آمریکای لاتین زندگی می‌کنند.
قصه، یکی از دغدغه های جدی مصطفی رحماندوست بوده و هست. حتی در شعرهای رحماندوست هم قصه و نکته‌ای نهفته است. به گفته رحماندوست، قصه همواره با انسان بوده. اصلا بشر به قصه نیاز دارد در هرمکان و زمانی. متاسفانه یکی از عمده ترین مشکلات ما این است که دیگر پدر و مادرها برای بچه های خود قصه نمی گویند در چهره آنها نگاه نمی کنند و دستشان را در دست نمی گیرند و این خیلی بد است.
مصطفی رحماندوست در «قصه دو تا لاک‌پشت تنها» از عشق سخن گفته؛ از دوستی دو جنس مخالف؛ این شاعر و نویسنده کودک و نوجوان در پاسخ به این‌که در «قصه دوتا لاک‌پشت تنها» با این کار، یکی از خط قرمزهای این چند سال را نادیده گرفته، بیان کرد: عشق، پایه هستی است. این عشق به معنی جنسیت و بر پایه آن نیست؛ چه اشکالی دارد حتی دوجنس مخالف به هم عشق بورزند!؟ پرداختن به این مقوله، خوب است و باید به آن توجه کرد.
«قصه دوتا لاک‌پشت تنها»، کتاب درسی بچه‌های ایتالیا شده است. به گفته نویسنده این قصه، انگار ایتالیایی‌ها، تنهاتر از ما هستند. خدا همه انسان‌ها را تنها آفریده و عشق گریز از این تنهایی است و یک همسفر خوب، مسیر را برای تو کوتاه‌تر و هموارتر می کند و موجب می شود، کمتر این تنهایی را به خاطر بیاوری.