محمود سلطانی، بازیساز رایانهای در گفتگو با خبرنگار مهر به اینکه هیچ تیمی در ایران، بازی بزرگ نمیسازد اشاره و بیان کرد: هزینه ساخت هر بازی رایانهای، ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیون تومان است. کدامیک از بازیسازان میتوانند این مبلغ را تامین کنند؟ به همین خاطر است که تیمهای بازیسازی، سراغ اپلیکیشن رفتهاند چون هم بازار موبایل و بازیهای موبایلی داغ است هم ناامنی در بازار بازیهای بزرگ و عدم اطمینان از برگشت سرمایه موجب چنین مسالهای شده است.
مدیر شرکت رسانا افزار شریف با اشاره به نقش بنیاد ملی بازیهای یارانهای در ساماندهی این شرایط گفت: من بهعنوان تولیدکننده نمیتوانم برای کار خود ناشر پیدا کنم. وقتی بنیاد، حامی یک کار است خودش به انتخاب ناشر میپردازد و میخواهد اعمال سلیقه کند و نقش حاکمیتی داشته باشد.
وی ادامه داد: این مساله باعث میشود تعداد ناشرانی که با بنیاد ملی بازیهای رایانهای همکاری میکنند به حداقل برسد. از سوی دیگر بنیاد توقع دارد به اندازه تولیدکننده بازی سود ببرد. جالبتر این که از هر بازی، ۳۰ درصد سهم شرکت اپل است اما بنیاد انتظار دارد ۵۰ درصد سود ببرد.
ساخت بازی به تهران معطوف شده است
سلطانی فراهم آوردن فضایی برای تولید بازی را یکی از حمایتهای جدی بنیاد ملی بازیهای یارنهای دانست و افزود: بسیاری از بازیسازان فضایی ندارند که بتوانند در آن به تولید بپردازند و عملا ساخت بازی به تهران معطوف شده است؛ چه اشکالی دارد بنیاد ملی بازیهای رایانهای، فضایی را در اختیار این افراد قرار دهد.
به گفته سازنده بازی «عصر پهلوانان»، حمایت مالی، حداقل و کم اهمیتترین کمک بنیاد ملی بازیهای رایانهای به بازیسازان است. یکی از عمدهترین مسایل، معافیت مالیاتی است. مگر درآمد ما چقدر است که بخواهیم مالیات هم بپردازیم!؟
بیمه یکی دیگر ازحمایتهای بنیاد ملی بازیهای رایانهای از بازیسازان است. به گفته سلطانی، تولیدکننده بازیهای رایانهای، این توان مالی را ندارد که نیروهای انسانی خود را بیمه کند به همین خاطر کسی نمیتواند به طور ثابت در این کار باقی بماند و از طریق آن زندگی خود را بگذراند.
ضرورت تربیت نیروی متخصص
سازنده بازی رایانهای «تراتئون» تربیت نیروی متخصص را یکی از ضرورتهای جدی در زمینه بازیهای رایانهای برشمرد و گفت: تا زمانیکه نیروهای متخصص تربیت نشوند نمیتوان به آینده صنعت گیم امیدوار بود. این سالها، کارهای نسبتا خوبی انجام شده اما میتوان بهتر و قویتر عمل کرد و این مساله به وجود نیروی متخصص نیاز دارد.
به گفته سلطانی، بهتر است بنیاد ملی بازیهای رایانهای ترتیب و روال منظمی برای پرداخت حمایتهای مالی خود در نظر بگیرد. به این معنی که تولیدکننده به روز هزینه میکند و چند سال منتظر میماند تا بنیاد، مبلغی را که وعده کردهاند به او برگردانند.
این بازیساز ادامه داد: از طرف دیگر، بازیهای رایانهای هم تاریخ مصرف دارند. اصلا ماهیت محصولات تکنولوژیک این است. گرافیک و تکنیکی که امروز روزآمد و جذاب است و مخاطب دارد یک یا دو سال بعد، جذابیت خود را از دست میدهد پس من نمیتوان دو سال، یک بازی را منتظر نگه دارم اما بنیاد به تنها چیزی که فکر نمیکند، همین مساله است.