به گزارش خبرنگار مهر، نشست بررسی ادبیات امروز اتریش با محوریت نقد رمان «مرد کتک خور» نوشته کارین پشکا عصر دیروز سه شنبه ۲۸ مهر در مرکز فرهنگی شهر کتاب برگزار شد.
علی اصغر محمدخانی معاون فرهنگی شهر کتاب در ابتدای این برنامه، ضمن بیان مقدماتی از مبحث آشنایی با ادبیات اتریش گفت: در برنامه های شهر کتاب، طی ۵ سال گذشته به ادبیات اتریش پرداخته ایم. رمان «مرد کتک خور» هم که امروز در این جلسه بررسی می شود، مربوط به اوضاع کشور اتریش بعد از دوران جنگ جهانی دوم است.
نوین لامبرت یکی از چهره های اتریشی حاضر در این برنامه گفت: پدر خانم پشکا یک مهمان خانه دار بوده است. پشکا در یک شهر خیلی کوچک در اتریش متولد شده است و فضای رمان «مرد کتک خور» او متاثر از همین شهر و مهمان خانه پدرش است. جنگ جهانی دوم هم تاثیر زیادی بر فضای این رمان داشته است.
ادامه این برنامه به رمان خوانی کارین پشکا از بخش هایی از «مرد کتک خور» اختصاص داشت.
بخش بعدی این برنامه پرسش و پاسخ از این نویسنده اتریشی بود که پشکا در ابتدای این بخش گفت: انگیزه کلی من از نویسنده شدن این بود که خیلی کتاب خوانده بودم و به کتاب پناه آوردم تا در رستوران کار نکنم. مناظری که در زندگی می بینم، همه زیبا نیستند ولی سعی می کنم از کلمات استفاده کنم و همان ها را روی کاغذ بیاورم.
این داستان نویس گفت: در میان نویسندگان اتریشی، آرتور شینتسلر، خیلی روی من تاثیر گذاشت و ۱۸ ساله بودم که شروع به خواندن کردم. راستش آثار خیلی از نویسندگان را خواندم و خیلی از آن ها برایم مهم بودند. در مورد پاسخ سوال یکی از دوستان که درباره تشخیص زنانه و مردانه بودن متن پرسیده، باید بگویم وقتی مطلبی را می خوانم، زمانی که سر به متن ادبی می زند، از خودم می پرسم آن را یک مرد نوشته یا زن. در مورد ادبیات هم همین طور است و این سوال را می پرسم ولی نمی توانم تشخیص بدهم که داستان توسط زن یا مرد نوشته شده است.
پشکا درباره انگیزه‌اش از داستان نویسی گفت: انگیزه، باید از درون بیاید. در مورد این کتاب، اشخاصی که جنگ جهانی را دیده‌اند و کتاب را خوانده‌اند، احساسی مشابه من داشتند و پیام من را دریافت کردند. وقتی یک زخم وجود دارد، تا درباره‌اش حرف نزنی، التیام پیدا نمی‌کند. حس من درباره جنگ جهانی دوم هم همین است. در مورد رمان بعدی ام هم باز همین طور است و دیدن بازخورد خواننده‌ها، بسیار خوب است.
وی در پاسخ به سوال دیگری گفت: در اتریش دو دسته نویسنده داریم؛ آن هایی که انگیزه اجتماعی دارند و آن هایی که انگیزه‌ای درونی دارند. در حال حاضر چون شرایط اجتماعی در حال بدتر شدن است، تعداد نویسندگانی که با انگیزه طرح مسائل اجتماعی می نویسند، رو به افزایش است. البته نوع دیگری از نویسندگان هم در اتریش وجود دارند که درباره مسائل روز می نویسند؛ مثلا شرایطی که پناهندگان سوری این روزها دارند.