به گزارش خبرنگار مهر، دکتر محمود سریع القلم در سمینار تخصصی دانشگاه بین المللی در ایران و سیاست های پیش رو که صبح امروز در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران برگزار شد با اشاره به الزامات مختلف بین المللی شدن آموزش عالی گفت: بین المللی شدن ارتباط مستقیمی با شهری شدن دارد. کشور آلمان در حال حاضر ۸۱ میلیون نفر جمعیت دارد و هامبورگ پرجمعیت ترین شهر آن است. این به آن معنا است که آلمان توانسته مفهوم شهرنشینی را پیاده کند. یعنی نه فقط از نظر عمرانی بلکه از نظر فرهنگی و اجتماعی نیز آن را اجرائی کرده است.
وی ادامه داد: اما در ایران و پایتخت آن شهر تهران، ۱۳ میلیون جمعیت داریم که بیشتر جنبه فیزیکی دارد تا اینکه در آن هویت شهری و شهرنشینی وجود داشته باشد.
استاد دانشگاه شهید بهشتی با بیان اینکه از نظر علمی و منطقه ای این طبیعی است که ما بین المللی نیستیم به خاطر اینکه نظام فکری حکمرانان ما در این چارچوب طراحی نشده است. نظام فکری گروه حکمرانان بسیار تعیین کننده است.
سریع القلم ادامه داد: در کشور چین، حکمرانان متحول شدند که جامعه را متحول کردند. در تمام کشورهایی که درآمد سرانه بالایی دارند یک اتفاق مهم افتاده و آنهم تحول در نظام فکری حکمرانان بوده است. هیچ کشوری را در دنیا سراغ نداریم که توسعه یافته اما بین المللی نشده است.
وی تصریح کرد: امروز ما با شرایطی روبرو هستیم که نفت کشور ما حدود ۲۵ دلار است و اگر بخواهیم کشور ما حرکت کند، باید ثروت تولید کند و کشور بدون امکانات و تولید ثروت نمی تواند در عرصه منطقه ای و بین المللی فعالیت کرده و موفق باشد. اگر قرار باشد ثروت تولید کنیم تا امکانات داشته باشیم، دو راه بیشتر نداریم. یا باید در صنعت نفت و گاز سرمایه گذاری کلان شود و یا اینکه باید تولید ثروت کنیم که هردوی اینها نیاز به ارتباطات گسترده بین المللی دارد و این ارتباطات در منطقه ما وجود ندارد. تولید ثروت در ارتباط با کشورهای صنعتی محقق می شود.
این استاد دانشگاه ادامه داد: اگر بخواهیم به فناوری اهمیت بدهیم، باید به کل دنیا وصل شویم.
وی در بخش دیگری از سخنان خود ادامه داد: فرهنگ ایران همیشه یک فرهنگ جهانی بوده است. مدتی است که بومی و محلی شده و این بر می گردد به این مسئله که افکار ما شهری نیست. اگر بخواهیم تحول بیابیم باید فکرمان تغییر کند و دلیل عدم علاقه ما به کار جهانی ترسی است که داریم. چون نمی توانیم در دنیا رقابت کنیم. کار بین المللی توان رقابتی می خواهد. اگر بخواهیم بین المللی شویم اول باید متوجه باشیم مبنای رشد در بین المللی شدن است و ورود به صحنه جهانی این فرصت را به ما می دهد.
وی در ادامه به فضای پسابرجام اشاره کرد و گفت: ما در این فضا دچار موانع زیادی هستیم و حرکت ما در این زمینه کند و لاک پشت وار خواهد بود. ما باید متوجه باشیم کجای جهان هستیم و خوب خودمان را نقد کنیم. ما باید با خودمان این مسئله را حل کنیم که آیا واقعاً می خواهیم تغییر کنیم یا نه، اگر می خواهیم بین المللی شویم باید یک اتفاق مهم در حاکمیت ایران رخ دهد که آیا می خواهد تغییر یابد یا خیر.
وی در ادامه افزود: برخلاف تحلیل های رایجی که وجود دارد، به نظر من مهمترین امتیازی که آمریکا به ایران داد موضوع هسته ای نبود بلکه این امتیاز بود که جلوگیری کند از تداوم ناکارآمدی اقتصادی ایران، چون بی ثباتی ایران به ضرر منافع ملی آمریکا است و ما باید متوجه باشیم که مسئله اقتصادی چقدر کلیدی و مهم است.
وی ادامه داد: ما در نهایت بین المللی می شویم اما این فرایند پر فراز و نشیب سنتی، سیاسی و فکری خواهد داشت تا محقق شود.