به گزارش خبرنگار مهر، در مراسم اختتامیه سی و چهارمین جشنواره تئاتر فجر که امشب ۱۲ بهمن ماه در حال برگزاری است، در بخش بزرگداشت ها ابتدا نماهنگی که به پخش صحبت های کوتاه تقدیر شده ها در این بخش اختصاص داشت، پخش شد و پس از آن این بخش با حضور علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، علی مرادخانی معاون هنری وزیر ارشاد، مهدی شفیعی مدیر کل هنرهای نمایشی و سعید اسدی دبیر جشنواره تئاتر فجر همراه شد.
اولین بزرگداشت به ایرج صغيری هنرمند بوشهری تعلق داشت که وی بعد از دریافت لوح تقدیر خود بیان کرد: من دوست داشتم به جای اینکه درباره فعالیت های محیط زیستی صحبت شود به تئاتر پرداخته شود چون محیط زیست دلسوز دارد اما تئاتر دلسوز ندارد.
وی ادامه داد: من دو نکته را باید یادآوری کنم. یکی اینکه یاد پیشکسوتان را باید گرامی بداریم چرا که این بزرگواران بر گردن تئاتر حق دارند. دوم اینکه جهان دگرگون شده است و دیگر مرکز و یا پایتخت کشورها تعیین کننده شکل و محتوای هنر نیستند و اکنون ده کوره ها هم حرفی برای گفتن دارند. اتفاقی که در ده کوره ها رخ می دهد این است که هر چند کوچک هستند اما تا چند سال دیگر تئاتر کشور را قبضه خواهند کرد.
در ادامه این بخش بهزاد قادری پژوهشگر و نویسنده روی سن آمد و بعد از دریافت لوح تقدیر خود اظهار کرد: معمولا پژوهشگران افراد خسته کننده ای هستند اما من امروز این گونه نیستم و می خواهم اتفاق جالبی را تعریف کنم. امروز ساعت ۴ و ۳۰ دقیقه بامداد راننده آژانس زنگ خانه من را زد تا به مراسم اختتامیه تئاتر بیایم و من گفتم تا جایی که می دانم قرار نیست که با وزیر کله پاپه بخوریم و کاشف به عمل آمد که راننده به جای ۴ و ۳۰ دقیقه بعدازظهر ساعت ۴ و ۳۰ دقیقه بامداد به دنبال من آمده است.
این نویسنده با اشاره به آخرین اثر خود عنوان کرد: کتاب «ضرورت تئاتر» با عنوان فرعی «هنرنمایی کردن و تماشایی بودن» آخرین کار من است اما زمانی به خود گفتم که این آثار را برای چه کسی ویرایش می کنم؟ اصلا چه کسی آنها را می خواند که بعد از مدتی سعید اسدی دبیر جشنواره به من زنگ زد و برای بزرگداشت از من دعوت کرد. آنجا بوود که فهمیدم دیده می شوم.
نفر بعدی که روی سن آمد منیژه محامدی کارگردان و هنرمند حوزه تئاتر بود که بعد از دریافت لوح تقدیر خود خواهان توجه به تئاتر شد و بیان کرد: ممنون هستم از اینکه به یاد من بودید. من می خواهم حالا که آقای وزیر و آقای مرادخانی اینجا هستند کمی بیشتر به فکر تئاتر باشند و بیشتر کمک کنند تا ما بتوانیم روی پای خود بایستیم.