اولین نشست علمی پروژه بین المللی «هنر کوچ رو» با حضور تعدادی از هنرمندان ایرانی و خارجی برگزار شد که طی آن نقطه نظرات متفاوتی از سوی هنرمندان شرق و غرب ارائه شد.

به گزارش خبرگزاری مهر، اولین نشست علمی پروژه بین‌المللی «کوچ رو» با هدف شناخت مفهوم «هنر کوچ رو» و ارتباط آن با هنر طبیعت و بحث اخلاقیات اجرای هنر در طبیعت و محیط طبیعی «هنر کوچ رو»، با حضور احمد نادعلیان دبیر پروژه، ری آونگ وو عضو انجمن هنر طبیعت یاتو و عضو شورای سیاست‌گذاری پروژه کوچرو، راجر ریگورت هنرمند آلمانی و عاطفه خاص هنرمند محیطی از ایران، در نگارخانه هنر پردیس جزیره قشم برگزار شد.

ری آوونگ وو بنیانگذار گروه «یاتو» و عضو شورای سیاست گذاری پروژه جهانی «هنر کوچ رو» در ابتدای این نشست گفت: در سنت شرق دور، طبیعت یک مفهوم کامل و گسترده است و زندگی همه را در بر می گیرد و انسان جدای از استفاده از طبیعت، از آن پیروی می کند. هنر طبیعت تنها محصور به خود طبیعت نیست بلکه رفتار هنرمند را نیز در خود گنجانده است. در سال های دهه ۸۰ میلادی کره پیشرفت اقتصادی زیادی داشت و صنعتی سازی موجب سر ریز شدن ثروت به این کشور شد و این موجب آن شد که ما طبیعت را از دست بدهیم و کمتر به آن توجه کنیم.

وی ادامه داد: در این زمان وضعیت کارهای هنری خوب نبود و هنرمندان از این وضعیت ناراضی بودند. این اتفاق منجر به آن شد که هنرمندان به طبیعت پناه ببرند و این انگیزه اصلی ما در ایجاد گروه «یاتو» بود. ۱۰ سال بعد از به وجود آمدن این گروه ما با حضور هنرمندان خارجی برنامه هایی از این دست را در کشورمان بوجود آوردیم اولین رویداد در سال ۹۱ بود  و ما بعد از آن هر سال برنامه جدیدی داشتیم تا این که در نهایت در سال ۲۰۱۱ بعد از سال ها تصمیم به انجام کار متفاوتی گرفتیم  که به معرفی هنر کوچرو انجامید و «یاتو» نیز به واسطه آن چهره ای بین المللی به خود گرفت.

بنیانگذار گروه هنری «یاتو» اظهار کرد: ما در این پروسه با هنرمندان درباره زندگی و هنرشان و این که چگونه زندگی می کنند و هنرشان چیست صحبت می کردیم و در نهایت به این نتیجه رسیدیم که علیرغم این که فرهنگ، زیست بوم و زبان های مختلفی داریم اما در کل همه به هم وابسته ایم  و در یک کره زندگی می کنیم.

آوونگ وو افزود: ما به این نتیجه رسیدیم که کوه، درخت و غیره در همه جا وجود دارد و ما می توانیم با این مشترکات علیرغم تفاوت، آثار هنری بسازیم که در همه جا به نمایش در بیاید و این مساله سر آغازی شد بر به وجود آمدن هنر کوچرو.

هنر محیطی در برابر طبیعت مسئول نیست

عاطفه خاص هنرمند ایرانی حاضر در پروژه جهانی کوچرو در ادامه این نشست گفت: طبق مطالعاتی که انجام داده ام هنر در طبیعت با هنر طبیعت تفاوت های چشمگیری دارند. در واقع هنر در طبیعت یکی از زیر شاخه های هنر طبیعت است و آن زمانی است که شما شی‌ء را به طبیعت می برید و از چیدمانی که در طبیعت انجام می دهید عکاسی می کنید. این در واقع نیچر آرت (هنر طبیعت) نیست و هنرمند طبیعت را به عنوان محل به نمایش در آوردن اثر هنری خود انتخاب کرده است.

وی ادامه داد: هنر طبیعت به کاری گفته می شود که تمام و کمال وابسته به طبیعت باشد اما این سوال به وجود می آید که در خلق یک اثر زیر شاخه هنر طبیعت تا چه میزان می توان در طبیعت مداخله کرد؟

این هنرمند عرصه هنر طبیعت گفت: این ارتباط دارد به این که هنرمند در چه عرصه ای کار می کند. برای یک هنرمند طبیعت مهم است که با مداخله در طبیعت به آن آسیبی نرساند. البته این نکته نیز حائز اهمیت است که هنر محیطی هنری نیست که در برابر محیط زیست مسئولیت داشته باشد. در واقع در این شاخه هنر، هنرمند می خواهد اشتراکاتی میان انسان و طبیعت برقرار کند و اگر در برابر محیط زیست مسئول است این خود به شاخه ای که «اکوآرت» نامیده می شود تقسیم می شود.

اگر هنرم تاثیرگذار باشد ارزش دارد به محیط زیست صدمه بزنم

راجر ریگورت هنرمند آلمانی حاضر در این پروژه در ادامه این نشست گفت: شما می توانید به تعداد آثار هر هنرمندی معانی مختلفی را پیدا کنید و کم کم متوجه شوید که سیستمی دارد برای این روند تعریف می شود. این سوال که هنر طبیعت چگونه باید با طبیعت برخورد کند پاسخی کاملا اخلاقی می طلبد و هر هنرمندی پاسخ اخلاقی خودش را با توجه به خصوصیات خودش دارد.

ریگورت گفت: اگر کسی بگوید که من برای خلق اثر هنری در طبیعت به آن صدمه ای وارد نمی کنم عقیده شخصی خودش را گفته است.

این هنرمند آلمانی اظهار کرد: به این معنی من می خواهم کارهایی را انجام بدهم که تا به حال انجام نشده است و طبیعت می خواهد ‏به من این ایده را بدهد که هنرمند در آینده چه کار خواهد کرد؟ اگر کسی بگوید که من برای خلق اثر هنری در طبیعت به آن صدمه ای وارد نمی کنم عقیده شخصی خودش را گفته و ‏من اگر قادر باشم اثری را خلق کنم که مردم را تحت تاثیر خود قرار دهد به نظرم ارزش این را دارد که درختی را هم قطع کنم.‏

وی ادامه داد: اگر من اکولوژیست بودم  یک محیط صنعتی برای رشد گیاهانم می خریدم اما من تصمیم گرفتم هنرمند باشم.هر چند ‏می توانم زمین بخرم و درخت بکارم.‏

ریگورت تاکید کرد: من از احساساتم پیروی می کنم اگر احساساتم بگوید درختی را قطع کن قطع می کنم چون می خواهم ‏احساس هنری خود را با آن هویدا کنم.‏

ری آوونگ وو در پاسخ به صحبت های ریگورت گفت: من هم با این نظر موافقم، در پاسخ به این پرسش که آیا هنرمند باید از آسیب زدن به طبیعت جلوگیری کند دو جواب وجود دارد که یکی می گوید آری و دیگری می گوید نه.

وی تاکید کرد: من به آسیب زدن یا نزدن به طبیعت فکر نمی کنم. همیشه دوست دارم از طبیعت لذت ببرم و این گونه نیست که تنها من به سراغ طبیعت بروم بلکه طبیعت هم به سراغ من می آید. دوست دارم از طریق اثر هنری من مردم طبیعت را مشاهده کنند من نمی خواهم چیزی تغییر کند بیشتر می خواهم نحوه زندگی گذشتگان را به انسان امروز یادآوری کنم.

عاطفه خاص در ادامه گفت: به نظر می آید که دیدگاه هنرمندان محیطی در شرق با دیدگاه همین قشر از هنرمندان در غرب کاملا با یکدیگر متفاوت است. در شرق با این مسأله فلسفی برخورد می کنند و در غرب دیدگاه ها کاملا اکولوژیستی و بر پایه نظرات زیست محیطی است.

احمد نادعلیان دبیر پروژه جهانی «هنر کوچ رو» نیز در ادامه این نشست گفت: در طول زمان متوجه شدم آن چه که ما لند آرت می خوانیم حساسیت های محیط زیستی اش بیشتر شده است. امروز بسیاری از آثار هستند که از منظر زیست محیطی با ارائه آن ها مخالفت می شود در صورتی که ما فکر می کنیم اخلاق یا قانون اجازه ندارد در چنین اتفاقی مداخله کند. نکته ای که اهمیت دارد آن است که امروز بخشی می خواهند به طبیعت آسیبی نرسانند و عده ای می خواهند این آسیب ها را نمایان کنند.

دبیر پروژه «هنر کوچ رو» گفت: من شخصا به نوع دوم این هنر گرایش پیدا کرده ام هنر می تواند با این مسائل مواجه بشود و تعهد داشته باشد اما این شرط قطعی نیست این موضوعی است که بعد از این باید به آن پاسخ داد.