رجبعلی خسرو آبادی، مدیرکل میراث فرهنگی و صنایع‌دستی تهران طی بازدید از بیست و هشتمین نمایشگاه بین‌المللی صنایع‌دستی و در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: به نظر می‌رسد نمایشگاه امسال، بهتر و منظم‌تر از سال‌های پیش باشد؛ تقسیم بندی‌ها بسیار خوب انجام و تمامی‌کسب و کارهای جدید اعم از فضاهای مجازی و فروشگاه‌های اینترنتیف یک جا متمرکز شده اند و این اتفاق خوبی است که در نمایشگاه امسال افتاده است.
او به ضرورت بسترسازی در حوزه صنایع دستی اشاره و بیان کرد: ما باید به فکر بستری برای معرفی بیشتر و بهتر صنایع دستی باشیم. امسال، فروشگاه‌های اینترنتی هم به نمایشگاه آمده اند. خوب است اگر موسساتی که در حوزه فرهنگسازی اعم از تبلیغات و ساخت فیلم و پویانمایی هم فعالیت می‌کنند به نمایشگاه بیایند. برای مثال صدا و سیما می‌تواند غرفه مستقلی داشته باشد و همه فیلم‌های مستند یا داستانی که در این چند دهه درباره صنایع دستی ساخته و پخش کرده را به نمایش بگذارد این هم برای مخاطبان جذاب است هم گونه ای بسترسازی برای این نوع صنایع به شمار می‌رود.
به گفته خسروآبادی، ما نباید فقط به تولید و فروش فکر کنیم بلکه باید به دنبال بستری برای رونق هر چه بیشتر صنایع دستی باشیم. چراکه ما یک قالب تولید و یک قالب فروش داریم و هر دوی این قالب‌هاروی بستری قرار می‌گیرند که اجتماعی، فرهنگی، هنری، آموزشی و حتی سیاسی و حکومتی است. ما باید ببینیم نگاه مردم ما به صنایع‌دستی چگونه است بنابراین لازم است، بخش‌های مختلف اطلاع رسانی را فعال کنیم و علاوه بر این که تولید محصول و چگونگی فروش و ارائه آن برایمان مهم است باید به رشد و گسترش موسسات آموزش عالی، تبلیغات، ساخت فیلم و... که زمینه‌های معرفی بیشتر صنایع دستی را فراهم می‌آورند هم توجه کنیم.
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران به چگونگی حمایت از صنایع دستی اشاره و بیان کرد: حمایت باید اصالتی باشد یعنی برای فروش و حمایت بیشتر از هنرمند باید برندسازی شود و ما باید از کسانی حمایت کنیم که کار را به صورت تخصصی انجام می‌دهند؛ وگرنه هنرمندی که نمی‌تواند هزینه اقامت خود در تهران و اجاره غرفه‌اش در نمایشگاه صنایع دستی را پرداخت کند، چه نیازی به شرکت در این نمایشگاه رقابتی دارد؟
خسروآبادی در پاسخ به این که آیا برندسازی در حوزه صنایع دستی برعهده دولت است گفت: ما باید از این رویه حمایت کنیم. به عبارتی دولت باید به برندسازی کمک کند. چرا که وقتی یک برند شکل می‌گیرد ساماندهی استاندارد شدن کالا راحت‌تر انجام می‌شود. چراکه مخاطب‌شناسی انجام گرفته و تولیدکننده و ارائه دهنده فلان برند می‌داند که طرحش را چگونه ارائه کند حالا آنچه می‌خواهد را با هنرمند در میان می‌گذارد و در واقع به او پیشنهاد انجام کاری را می‌دهد که فروشش تضمین شده است.
به گفته او صنایع دستی باید گردش اقتصادی داشته باشد وگرنه نمی‌توان نام صنعت روی آن گذاشت و این گردش باید با حفظ اصالت‌ها باشد. پس اگر فروش ما دچار مشکل است یعنی بازارسنجی درستی نداشته‌ایم و باید روی این مساله متمرکز شویم.
خسروآبادی در ادامه بیان کرد: اگر ۵۰ برند وجود داشته باشد، طبیعی است که من هنرمند، کالای خود را به کسی می‌فروشم که فروشنده بهتری است. بنابراین اگر در تولید به توسعه فکر می‌کنیم باید موسساتی که در حوزه بازاریابی کار می‌کنند را هم تقویت کنیم وگرنه چیزهایی که در بازار خواستار ندارد از گردونه صنعت خارج می‌شوند.