به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از یو. اس. ای. تودی، در حالی که نسخه جلد کاغذی کتاب «راه‌آهن زیرزمینی» برای نخستین بار ۳۰ ژانویه به بازار می‌آید، این نویسنده در مصاحبه‌ای درباره کتابش که داستان یک برده نوجوان به نام کورا را روایت می‌کند، صحبت کرده است.
* همه چیز از آگوست ۲۰۱۶ شروع شد که کتاب شما توسط کلوپ کتابخوانی اپرا انتخاب و معرفی شد. بعد باراک اوباما رییس جمهوری وقت آمریکا خواندن این کتاب را به آمریکایی‌ها توصیه کرد و شما دو جایزه مهم ادبی را دریافت کردید. این مسیر برای‌تان شبیه چه بود؟
وایت‌هد: واقعا سریع پیش رفت. معمولا من عادت دارم یک ماه بعد از انتشار کتاب، دیگر آن را کنار بگذارم و نه حرفی درباره‌اش بزنم و نه کاری به کارش داشته باشم(می‌خندد) و بعدش برمی‌گردم به دفتر کوچک کارم و مشغول کار جدیدم می‌شوم. وقتی داشتم این کتاب را می‌نوشتم، برای من همه چیز به شکل معمول داشت پیش می‌رفت؛ من می‌خواستم کارهای معمول خودم را انجام بدهم و تب و تابی برای این کار نداشته باشم. و. اما وقتی آن را تحویل دادم؛ خودش بزرگ و بزرگ‌تر شد و یک سال و نیمی را رقم زد که واقعا جادویی بود.
* چرا تصمیم گرفتید که «راه‌آهن زیرزمینی» را به عنوان یک خط آهنی فیزیکی ادبی تصویر کنید؟
وایت‌هد: این یک جور «چه می‌شه اگر...» است. بیشتر کتاب‌های من با یک فرض انتزاعی آغاز شده‌اند. کتاب اول من یعنی «اهل بصیرت» درباره بازرسان آسانسور بود. چه می‌شد اگر یک بازرس آسانسور مجبور بود یک پرونده را حل کند و به یک بازرس بدل شود؟ انتخاب چنین ایده‌های عجیب و غریبی است که مرا ترغیب می‌کند تا به سراغ موضوع جدیدی بروم.
* کورا، قهرمان دختری که شما خلق کرده‌اید یک شخصیت قوی و شگفت‌انگیز است. آیا او را بر مبنای فرد خاصی شکل دادید؟
وایت‌هد: نه. خیلی‌ها از من می‌پرسند آیا چیزی از خودم در او وجود دارد یا او به نوعی بر مبنای زندگی خودم شکل گرفته؟ شاید مردم او را به همین دلیل دوست داشته باشند(می‌خندد). برای این که بتوانم ببینم او واقعا چه جور شخصیتی دارد، خودم را در وضعیت وحشتناک او قرار دادم- بردگی- و سعی کردم شجاعت او را تصور کنم و تلاش برای زنده ماندن را؛ و این که چطور در آن همه تباهی، می‌توانی امید داشته باشی.
* آیا کتاب «راه‌آهن زیرزمینی» کتابی دشوار از نظر حسی، برای نوشتن بود؟
وایت‌هد: سخت‌ترین بخش در نوشتن نبود، در تحقیق بود و درک چشم‌اندازی بالغ از حقیقت، ترس واقعی بردگی. درک این که به منظور واقعی بودن، باید کورا را در دل چیزهای وحشتناک قرار می‌دادم. این افسرده کننده بود. درک این که من از نسلی از افرادی هستم که به نوعی بازمانده هستند. این که به نوعی اینجا بودن من یک معجزه است و اجداد من در این یا آن خط اتصال نمردند. در چنگ این افکار گرفتار شدن، واقعا سخت‌ترین بخش کار بود.
* بری جنکینز، نویسنده/کارگردان برنده اسکار برای فیلم «مهتاب» قراردادی برای اقتباس از «راه‌آهن زیرزمینی» امضا کرده تا آن را در قالب یک سریال برای آمازون بسازد. آیا هیچ ایده‌ای برای این که چه کسی نقش کورا را بازی کند دارید؟
وایت‌هد: وقتی جنکینز به ما نزدیک شد، کتاب یک ماه بود که درآمده بود. این پیش از آن بود که «مهتاب» اکران شود. ما یک اکران اولیه از فیلم را دیدیم، او واقعا باهوش بود و ما از او خوشمان آمد و گفتیم خودش است! به طرز عجیبی، وقتی او اسکار را دریافت کرد، همه قراردادها درست شد، و او شروع به کار روی این کتاب کرد، برای نوشتن آن، و این خیلی هیجان‌انگیز است. اما برای بازیگر؛ شخصیت کورا باید ۱۶ یا ۱۷ ساله باشد. واقعا نمی‌دانم آن بازیگر باید چه کسی باشد. شاید باید یک فرد جدید باشد، باید دید.
* شما اپرا وینفری را می‌شناسید و او با شما مصاحبه هم کرده، و همان‌طور که می‌دانید پس از دریافت جایزه گلدن گلوب از او برای ریاست جمهوری آمریکا یاد شد. پاسخ شما چیست؟
وایت‌هد: منتظر می‌مانم تا او بگوید «وارد این رقابت می‌شوم». در واقع فکر می‌کنم یک گربه مرده بهتر از رییس جمهور فعلی ما می‌بود. اپرا خیلی خیلی بهتر از آنچه است که ما حالا داریم. اما کسی را دیدم که می‌گفت: «چرا باید زندگی زیبایت را بگذاری و برای ریاست جمهوری تلاش کنی؟ ۱۸ ماه وحشتناک برای کمپین انتخاباتی را باید پشت سر بگذاری و بعدش هم شغلی است که همه را از تو متنفر می‌کند». فکر می‌کنم اپرا زندگی زیبایی دارد. و فکر می‌کنم او احتمالا وارد این پیکار نمی‌شود. من با او صحبت نکرده‌ام... (اما) مطمئنم اگر او ذهنش را برای این کار بگذارد، می‌تواند کاری بزرگ انجام دهد.