به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، سمیه ایرندگانی با اشاره به نقش مهم صادرات و جذب سرمایه گذار داخلی و خارجی برای سوزندوزی بلوچ گفت: برای صنایع‌دستی نفیس و فاخری همچون بلوچ‌دوزی، موضوع صادرات و حضور در بازار جهانی همواره مطرح بوده است. اوج رونق اقتصادی این هنر به چند دهه پیش برمی‌گردد و در حال حاضر برای حضور جدی و پایدار سوزندوزی بلوچ در بازار جهانی نیاز بیش از پیش به شناخت بازار جهانی و همچنین برندسازی بین‌المللی حس می‌شود.
این هنرمند در زمینه سوزندوزی بلوچ، جذب سرمایه‌گذار را نیازمند حمایت عملی دستگاه‌های اجرایی استان سیستان و بلوچستان و فراتر از ان متولیان فرهنگی چون رئیس سازمان میراث فرهنگی برشمرد و ف صنایع دستی و گردشگری دانست و افزود: ما امیدواریم نه تنها از حمایت اداره کل میراث فرهنگی و حتی استانداری سیستان و بلوچستان که از توجهات نمایندگان مجلس و ریاست سازمان میراث فرهنگی برخوردار شویم چرا که سوزن دوزی، فاخرترین هنر زنان این خطه از سرزمین ماست و ضرورت دارد فضایی در تهران به این هنر اختصاص یاباد تا نمایشگاه و فروشگاه دائمی هنر سوزن دوزی باشد.
ایرندکانی به ضرورت استانداردسازی هنرهای سنتی اشاره و بیان کرد: سال ۹۰ یا ۹۱ بود که اداره استاندارد و اداره کل میراث فرهنگی در هر استان به استانداردسازی برخی رشته‌های صنایع دستی پرداختند اما در ارتباط با سوزندوزی بسیاری از استانداردها رعایت نمی‌شود. به این معنی که امروز، هر کس از راه رسیده، شروع به سوزندوزی کرده، بی آن که بداند شیوه‌های اصیل و سنتی سوزندوزی کدام است و وجود استانداردهایی برای این هنر، ضروری به نظر می رسد.
این هنرمند شرکت‌کننده در بیست و نهمین نمایشگاه ملی صنایع‌دستی یکی از مشکلات اساسی سوزن‌دوزها را تهیه مواد اولیه دانست و افزود: هم پارچه گران است و هم نخ. رنگ‌های طبیعی اما همه مشکل ما به تهیه مواد اولیه خلاصه نمی‌شود. در حال حاضر، سوزن‌دوزی‌های افغان با کیفیت و قیمت پایین و ظاهر فریبنده، جایگزین بلوچ‌دوزی‌ها شده‌اند وگرنه سوزن‌دوزی‌های ماشینی، تهدیدی برای ما به حساب نمی‌آید چراکه همه زنان بلوچ، َ توان مالی ندارند و طبیعی است که به سمت کارهای ماشینی می‌روند و هیچ‌کدام از این کارها، رقیب سوزن‌دوزی‌های دستی به شمار نمی‌روند.