به گزارش خبرنگار مهر، رمان کافکا در کرانه رمانی از نویسنده ژاپنی، هاروکی موراکامی است که اولین بار در سال ۲۰۰۲ به ژاپنی و در سال ۲۰۰۵ به انگلیسی منتشر شد. این رمان در فهرست ده کتاب برتر سال ۲۰۰۵ نشریه نیویورکر قرار گرفته است. کازوئو ایشیگورو، برنده جایزه بوکر و همچنین برنده نوبل ادبیات ۲۰۱۷ درباره هاروکی موراکامی میگوید:
او دو سبک متمایز دارد: از یک سو سبک غریب و آشوبگرایانه و از سوی دیگر شیوه مالیخولیایی بسیار کنترلشده.
مهدی غبرائی در مقدمه کتاب کافکا در کرانه اشاره میکند که جانمایه بزرگ داستانهای موراکامی فقدان است، اما او از مشخص کردن منبع آن سر باز میزند. موراکامی خود در این زمینه چنین میگوید: این راز است. راستش نمیدانم این حس فقدان از کجا میآید. شاید بگویید باشد، خیلی چیزها را به عمرم از دست دادهام. مثلا دارم پیر میشوم و روز به روز از عمرم میکاهد. مدام وقت و امکاناتم را از دست میدهم. جوانی و جنبوجوش رفته – یعنی به یک معنا همه چیز. گاه حیرانم که در پی چیستم. فضای اسرارآمیز خاص خودم را در درونم دارم. این فضای تاریکی است. این پایگاهی است که هنگام نوشتن پا به آن میگذارم. این درِ مخصوصی برای من است. اشیای این فضا شاید همان چیزهایی باشد که در راه از دست دادهام. نمیدانم. لابد این یک جور ماتم است.
موراکامی هنگام نوشتن کتاب کافکا در کرانه شبها سرگرم ترجمه ژاپنی تازهای از رمان ناتور دشت از سلینجر بود و میتوان رد پای هولدن کالفیلد (شخصیت اصلی کتاب ناتور دشت) را در شخصیت کافکا تامورا (شخصیت اصلی کتاب کافکا در کرانه) در بیاعتمادی به بزرگسالان درباره دروغهای زندگی و آگاهی لطیفش جست.
در این اثر بعد از مقدمه مترجم، متن مصاحبهای کوتاه با موراکامی در مورد کتاب کافکا در کرانه آمده است. در آن نویسنده به چند سوال پاسخ میدهد که یکی از این سوالها در مورد سبک خیالگونه و رویاوار کارهای اوست. جواب موراکامی به این سوال خواندنی است: برای من رماننویسی مثل خواب دیدن است. نوشتن رمان به من اجازه میدهد که در بیداری و بهعمد خواب ببینم. امروز میتوانم به رویای دیروز ادامه دهم، کاری که معمولا کسی در زندگی روزمره نمیکند. همچنین راهی است برای فرو رفتن به عمق آگاهی من. پس هنگامی که آن را رویاوار ببینم، خیالگونه نیست. از نظر من رویاواری خیلی واقعی است.
رمان کافکا در کرانه را انتشارات نیلوفر و با ترجمه مهدی غبرایی به بازار کتاب عرضه کرده است.