به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از آسوشیتدپرس، تومی دپائولا نویسنده و تصویرگر پرکار آثار کودک که با داستان‌های «استرگا نونا» ساحره‌ای مهربان و پیر در ایتالیا توانست چند نسل از کودکان را خوشحال کند، در ۸۵ سالگی از دنیا رفت.
به گفته داگ وایتمن نماینده ادبی این نویسنده، دپائولا در مرکز پزشکی دارتموث-هیچکاک در نیوهمپشایر از دنیا رفت. او هفته گذشته به خاطر زمین خوردن به شدت آسیب دیده بود و بعد از جراحی به خاطر مشکلات به وجود آمده، درگذشت.
وی در بیش از نیم قرن انتشار کتاب خالق بیش از ۲۷۰ اثر بود. تقریباً ۲۵ میلیون نسخه از کتاب‌های او در سراسر جهان به فروش رفته و کتاب‌هایش به بیش از ۲۰ زبان ترجمه شده‌اند.
لین الیور نویسنده در سوگ همتایش در توییتی نوشت: «او خالق زیبایی و دوستی فوق‌العاده بود.»
فرماندار کریس سونونو هم بیانیه‌ای منتشر کرد و با تجلیل از دپائولا، او را چنین توصیف کرد: «مردی که لبخندی روی چهره هزاران کودک نیوهمپشایری نشاند که کتاب‌هایش را خواندند و به خاطر تصویرگری‌های فوق‌العاده آن‌ها عاشقش بودند.»
استرگا نونا که به یادماندنی‌ترین شخصیت اوست، نخستین بار به عنوان یک تصویر در حالی شکل گرفت که دپائولا عضوی از اداره تئاتر بود. وی نخستین داستان از این مجموعه را بر پایه یکی از داستان‌های محبوب دوران کودکی‌اش خلق کرد.
دپائولا درباره محبوبیت این مجموعه کتاب‌ها در سال ۲۰۱۳ به اسوشیتدپرس گفته بود: «به نظرم به خاطر این است که او مانند مادربزرگ همه می‌ماند. او بامزه است، خیلی زیبا نیست، اما یک جور قیافه بامزه دارد، اما در عین حال خیلی شیرین است و آدم را درک می‌کند. کمی هم احساساتی است و هر چند وقت یک بار اعصابش خرد می‌شود.»
دپائولا داستان استرگا نونا را در کالابریا واقع در جنوب ایتالیا شکل داد چون مادربزرگ و پدربزرگش اهل آنجا بودند.
او در سال ۲۰۱۱ جایزه یک عمر دستاورد حرفه‌ای انجمن کتابخانه آمریکا را از آن خود کرد. مگان اشلیسمن رییس کمیته جایزه گفت: «تومی دپائولا استاد خلق کردن داستان‌های به ظاهر ساده است که عمق متعجب‌کننده‌ای دارند و صداقت احساسی فراوانی را به نمایش می‌گذارند. آن‌ها بیش از ۴۰ سال است که با کودکان ارتباط برقرار کرده‌اند.»
دپائولا از ۴ سالگی می‌دانست می‌خواهد هنرمند و نویسنده باشد و به همه هم این را می‌گفت. خانواده‌اش به شدت از او حمایت کردند و نیمی از اتاق زیرشیروانی را به عنوان استودیو به او دادند. در نتیجه خانواده او تبدیل به شخصیت‌های اصلی تعدادی از کتاب‌های اتوبیوگرافیکی این نویسنده از جمله «خیابان فرمونت ۲۶» و «درس هنر» شدند.