خبرگزاری مهر؛ گروه مجله _ فاطمه کریمی: شب سوم محرم، شبی نیست که بتوان از آن به راحتی گذشت؛ از این شب به بعد داغ سنگین می‌شود و خیلی‌ها محرم خود را با روضه حضرت رقیه (سلام الله علیها) شروع می‌کنند. هر چه از دهه اول محرم می‌گذرد جمعیت هیئت‌ها بیشتر می‌شود.
روضه‌های امسال با سال‌های دیگر خیلی متفاوت شده‌اند. امسال دیگر چند ساعت زودتر از شروع مراسم حسینیه‌ها پر نمی‌شوند، کسی پرچم و چفیه پهن نمی‌کند تا برای چند نفر جا بگیرد. خبری از گذاشتن وسایل روی پا و دوزانو نشستن نیست. امسال طنین «یا حسین» ستون‌های حسینیه‌ها را نمی‌لرزاند. سینه‌زن‌ها کوچه باز نمی‌کنند، حتی صف‌های سینه‌زنی کنار ستون‌ها محو شده‌اند.
برگزاری مراسم‌ها در فضای باز، آسمان را سقف حسینیه‌ها کرده. تجربه نویی است، انگار صدای گریه جمعیت زودتر به عرش می‌رسد.
هیئت عبدالله بن الحسن (علیه السلام) یکی از آن هیئت‌های معروف شمال تهران است که تا سال‌های گذشته در مسجد کربلا برنامه داشت، اما امسال بنا به دستور ستاد ملی کرونا هیئت را در پادگان ۰۶ ارتش برگزار می‌کند. این پادگان که حدود ۳۵ هکتار مساحت دارد به تازگی، برای ساکنان پاسداران تبدیل به بوستان ارتش شده است. پادگان ۰۶ جنب بزرگراه صیاد است و از طریق ایستگاه مترو حسین آباد دسترسی راحتی دارد.
فضای وسیع پادگان دغدغه همیشگی هیئتی‌ها را حل کرده و تا دلتان بخواهد فضای پارک کردن ماشین دارد. در بدو ورود، سربازان ارتش از محیط حفاظت می‌کنند و چندین خادم آقا شما را راهنمایی می‌کنند، جلوتر جای پارک را نشان می‌دهند و هنگام پیاده شدن از ماشین، دست‌ها را ضدعفونی می‌کنند. وارد محوطه هیئت که می‌شوید ابتدا دست‌ها و کمی جلوتر کفش‌ها را ضدعفونی می‌کنند، خادمانی خوش برخورد، با شیلد و دست‌کش از خانم‌ها اجازه می‌گیرند تا کیفشان را هم ضدعفونی کنند تا جلوتر بدون تماس دست بازرسی شوند. در آخر هم کیسه کفش را باز می‌کنند تا همه مراحل با کمترین تماس دست پیش برود.
فضای بسیار وسیعی سیاه پوش شده است، نقاطی علامت گذاری شده تا افراد با هم بیشتر از یک و نیم متر فاصله داشته باشند. در صورتی که شخصی جایی میان نقاط مشخص‌شده بنشیند، یکی از ده‌ها خادم مراسم او را به جای دیگری راهنمایی می‌کند. فاصله بین افراد فضای آزادی را برای بازی کودکان فراهم کرده. دیگر خبری از جمعیت فشرده و گرمای سال‌های قبل نیست. مرسوم است اگر کسی با توسل به حضرت رقیه (سلام الله علیها) حاجت روا شد، شب سوم بین دختران هدیه‌ای کوچک یا خوراکی پخش کند. هیئت به بهشت کودکان تبدیل شده است، هر کدام سرخوش از گوشواره یا گل سری که هدیه گرفته اند، آزادانه بین تاروپود منظم جمعیت می‌دوند و بازی می‌کنند.
مراسم بعد از نماز مغرب و عشاء، با قرائت قرآن و سخنرانی حجت الاسلام صدیقی آغاز می‌شود. مردی که کلامش مثل نسیم بین جمعیت می‌پیچد نیم ساعتی از کنترل نفس، صفای روح و اخلاق می‌گوید و مراسم را به مداح هیئت، حاج حنیف طاهری می‌سپارد؛ جوانی دهه شصتی که چندسالی است از مداحان معروف و بدون حاشیه منطقه شمیران است. فضای هیئت عبدالله بن الحسن جوان‌پسند است. هر سال در کنار واعظان مشهوری که در این هیئت منبر می‌رود، حنیف طاهری شعرهای وزین و روضه‌های صحیحی می‌خواند. هیئت هر سال شعار مشخصی دارد و مراسم سینه‌زنی پرشوری به راه است.
با وجود فاصله یک و نیم متری بین افراد خبری از شور و سینه‌زنی سنگین، مثل سال‌های گذشته نیست. البته این شرایط قابل پیش‌بینی بود و دست‌اندرکاران هیئات بزرگ، با هدایت فضای جلسه به سمت زمینه خوانی، دودمه یا استفاده از طبل و سنج، این خلاء را پر می‌کنند. حاضران جلسه هم با نظمی مثال زدنی سر جای خود می‌ایستند و سینه‌زنی می‌کنند.
در انتهای جلسه هم خادمان مراسم به تردد افراد و ماشین‌ها نظم می‌دهند، فضایی برای کسانی که منتظر همراهانشان هستند، تعبیه و از تجمع افراد جلوگیری می‌کنند.