به گزارش خبرگزاری مهر، ایرج عنایتی رئیس گروه ایرانشناسی و اسلام شناسی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، همزمان با روز بزرگداشت حافظ گفت: بسیاری از خاورشناسان انگلیسی و آلمانی از پیشتازان ترجمه اشعار حافظ شیرازی به شمار می‌روند و نقش سفرنامه‌ها و نوشته‌های سیاحان و جهانگردان غربی در شناساندن زبان و ادبیات فارسی در غرب انکار ناپذیر است.
وی افزود: سفرنامه افرادی چون آدام اولئاریوس، انگلبرت کمپفر و پیترو دلاواله از مشاهیر ادبی ایران از جمله حافظ و اشعار او یاد کرده‌اند اما آدام اولئاریوس در شناساندن حافظ به شرقشناسان آلمانی نقش مهمی داشته است. قدیمی‌ترین آثار شرقشناسان درباره حافظ مربوط به سده‌های ۱۷ و ۱۸ میلادی است که ویلیام جونز انگلیسی نخستین کسی بوده که ابیاتی از دیوان حافظ را ترجمه کرده است.
رئیس گروه ایرانشناسی و اسلام شناسی کتابخانه ملی ادامه داد: از نخستین ترجمه‌های دیوان حافظ توسط غربیان که در کتابخانه ملی ایران موجود است، می‌توان به ترجمه گزیده اشعار حافظ توسط جان هادن هیندلی و جان ریچاردسون اشاره کرد. همچنین ترجمه کامل دیوان حافظ شیرازی نخستین بار توسط شرقشناس اتریشی یوزف فون هامر پورگشتال در ۲ جلد انجام شده است که نسخه افست این اثر در کتابخانه ملی ایران وجود دارد.
گئورگ فریدریش داومر، روزنتسواگ فون شوانا در ۳ جلد و هاینریش فردیناند سلمان از دیگر شرق شناسان آلمانی هستند که هر کدام بخش‌هایی از دیوان حافظ را ترجمه کرده‌اند و همه این آثار در بخش ایرانشناسی کتابخانه ملی ایران موجود است. نکته قابل توجه این است که ترجمه گزیده‌ای از غزلیات حافظ شیرازی، توسط فریدریش داومر از محبوب‌ترین غزل‌های حافظ است که به آلمانی ترجمه شده است.
روند ترجمه اشعار حافظ در سده‌های بعد با تنوع بیشتری ادامه یافت. به طوری که در سال‌های اخیر ترجمه‌های بسیاری از اشعار این شاعر پر آوازه به زبان های ایتالیایی، اسپانیایی، روسی، فرانسه، ترکی، مجاری، رومانیایی و نروژی به دست آمده است.