به گزارش خبرگزاری مهر، غزال بهمنی، دبیر سومین جشنواره لباس کودک و نوجوان با تأکید بر اینکه رویکرد امسال جشنواره توجه بیشتر به طرح است نه صنعت، گفت: در جشنواره سوم تلاش شد طراحان بیشتر وقت و انرژی خود را بر مسئله طراحی خلاقانه صرف کنند و کمتر به جنبه تولیدی آثار و صنعت توجه داشته باشند، به همین دلیل محور را کیفیت قرار داده‌ایم نه کمیت.
وی از حضور طراحان شاغل در برندهای مطرح مد و لباس برای اولین بار در جشنواره لباس کودک و نوجوان خبر داد و گفت: در کنار طراحان مطرح در حوزه لباس، دانشجویان فعال در این عرصه و طراحانی که در حوزه کیف و کفش دست دوز فعال هستند نیز آثار خود را به جشنواره ارائه کرده‌اند.
بهمنی خاطرنشان کرد: ما به فراخوان اکتفا نکردیم و از فعالان طراحی لباس کودک نیز دعوت شد در جشنواره حضور داشته باشند. این اقدام تلاشی برای دریافت آثاری با حداکثر کیفیت بود چرا که معتقدیم نتیجه و دست‌اورد یک جشنواره باید عرضه بهترین آثار به مردم باشد.
وی برگزاری جشنواره امسال را به دلیل شیوع کرونا بسیار سخت‌تر و متفاوت‌تر از دوره‌های قبل برشمرد و گفت: فراخوان جشنواره امسال با دقت طراحی و سرفصل‌های بسیار دقیقی برای آن تعریف شده است. همین دقت در سرفصل‌ها و ارائه موضوعات گسترده تلنگری برای طراحان بود که به این موضوعات فکر کنند و مسیر پرکردن خلاء‌های منابع در این بخش‌ها هموار شود. همچنین ورک‌شاپ‌های جشنواره با حضور بهترین اساتید در حال برگزاری است.
دبیر سومین جشنواره لباس کودک و نوجوان افزود: در طول جشنواره‌های مختلف هرگز مشارکت هزار نفری را در ورک‌شاپ‌ها شاهد نبودیم اما اکنون با برگزاری انلاین ورک‌شاپ‌ها شاهد استقبال بسیار خوب مخاطبان هستیم. همین استقبال هم موجب تحرک بیشتر اساتید و تداوم کلاس‌های آموزشی طراحی لباس کودک و نوجوان شده است.
وی اضافه کرد: امسال در جشنواره بحث «اسلو فشن»(slow fashion) و مد سازگار با طبیعت را مطرح کرده‌ایم. صنعت مد دومین صنعت آسیب زننده به محیط زیست است و خوشبختانه طی این مدت طراحان ما جایگاه اسلو فشن و نحوه طراحی لباس بدون آسیب زدن به طبیعت را یاد گرفته‌اند.
بهمنی در ادامه سخنان خود به نبود لباس ویژه گروه سنی نوجوان در کشور اشاره کرد و گفت: لباس‌های موجود یا کپی برداری از ژورنال‌های خارجی است و یا لباس‌هایی در سایز کوچک‌تر لباس‌های بزرگسالان است. متأسفانه در کشور لباسی متناسب با سن و ویژگی‌های خاص دوره نوجوانی که دارای نگاره ایرانی اسلامی بوده و جذاب هم باشند نداریم. ما طراحان خوب و صنعتگران خوبی داریم اما کمتر وارد حوزه طراحی لباس کودک و نوجوان شده‌اند که برگزاری جشنواره زمینه نزدیکی طراحان این حوزه و تولیدکنندگان را فراهم کرده و تلنگر خوبی به طراحام کشور است.
وی ضمن انتقاد از کم کاری برخی از طراحان در ارسال آثار به جشنواره، گفت: جشنواره‌های مد و لباس می‌توانند بهترین محل برای تبادل افکار، طرح‌ها و اندیشه‌ها باشند و نباید به هیچ بهانه‌ای این فرصت‌ها را کم رنگ کرد.
بهمنی در پاسخ به این سوال که مهم‌ترین دغدغه حوزه لباس کودک و نوجوان چیست؟ گفت: طراح یک هنرمند گالری دار است نه مزون داری که می‌تواند طرحی را تولید کند یا بخرد و بفروشد؛ طراح باید یک دفتر طراحی داشته باشد. طراح یک صنعت‌گر یا تولید کننده هم نیست. وقتی کار غیر حرفه‌ای می‌شود که یک طراح می‌خواهد تولید هم بکند و از انجایی که توان رقابت با تولیدکنندگان بزرگ بخش صنعت را ندارد به یک تولید کننده خُرد تبدیل می‌شود و چون تمرکز خود را بر طراحی حرفه‌ای قرار نداده طرح‌هایش هم ضعیف خواهدشد. این مشکل در بدنه کلی طراحی لباس ما دیده می‌شود که بخش لباس کودک و نوجوان نیز از آن مستثنی نیست.
وی ادامه داد: سال‌هاست که در کشور برای کودکان و نوجوانان لباس تولید می‌شود اما به غیر از تغییر رنگ در فصول مختلف اتفاق خاصی در این حوزه رخ نمی‌دهد. این در حالی است که بچه‌ها در عصر حاضر حق و علاقه به انتخاب دارند و فهم بچه‌ها از انتخاب افزایش یافته است. این مسئله در حوزه لباس بسیار حائز اهمیت است و به همین دلیل کار طراح را در حوزه لباس کودک سخت‌تر می‌کند. لباس می‌تواند جهان بینی یک نسل از کودکان را عوض کند در حالی که در این حوزه عده‌ای فقط به سود محدود خود فکر می‌کنند و همه این امور به فرهنگ، اندیشه و باورهای ما آسیب می‌رساند.
این فعال حوزه مد و لباس تصریح کرد: باید در طراحی لباس کودک امروزی با دانشی که در جهان وجود دارد به این فکر کنیم که زمینه انتخاب لباس مناسب برای کودکان در سنین بسیار کم را هم فراهم کنیم. ما نیاز به روانشناس کودک، رنگ شناس، فرد مسلط به ادبیات کودک و نوجوان، گرافیست، تصویرساز، پارچه شناس و … در گروه طراحی برای لباس کودکان داریم و به تنهایی با فعالیت یک طراح نمی‌توان کار فاخر ارائه کرد.
وی ادامه داد: ما منابع کافی در حوزه طراحی اصولی و استاندارد برای لباس کودک داریم اما آگاهی کافی در خصوص ضرورت این مسئله نداریم. یک فرد عادی دانش کافی در حوزه جنس، دوخت و طرح لباس ندارد و ممکن است تشخیص ندهد که لباسی که کودکش چندین ساعت به تن می‌کند ممکن است به او آسیب برساند؛ این وظیفه طراحان است که در این خصوص فکر کنند.
بهمنی اضافه کرد: باید به ادبیات داستانی خودمان مثل قابوس نامه، بوستان و گلستان سعدی، احادیثی که در خصوص پوشش مطرح شده و تذکرها و ریزهکاریهایی که در این خصوص در سنت‌های کهن ایرانی وجود دارد توجه کنیم. این حوزه‌ها نیازمند پژوهش هستند و می‌توانیم ایده‌های بی‌مانندی در خصوص طراحی لباس از همین منابه به دست بیاوریم. ایده‌های خاص از مطالعه و کنگاش در منابع به دست می‌اید. اکنون طراحان نوپای ما صرفاً به سراغ نرم افزار پینترس می‌روند و کپی کاری می‌کنند در حالی که داوران ما سال‌ها قبل این الگوها را دیده‌اند. طرح دیدن خوب است به شرطی که با داشته‌های فرهنگی خودمان از طرحی که می‌بینیم ایده جدید بگیریم و کاری نو خلق کنیم.
وی به دوخت‌های اصیل ایرانی مانند رشتی دوزی و بلوچ دوزی اشاره کرد و گفت: این دوخت‌ها ظرفیت مدرن شدن و بهره‌مندی در طرح‌های نوین را دارند و حتی می‌توان این نوع دوخت‌ها را به عنوان ابداعاتی در عرصه مد به جهان عرضه کرد. اما مشکل ما همچنان کار فردی، عدم توجه به تشکیل گروه و کار جمعی و کم بودن پژوهش و مطالعه است. ما در حوزه کودک و نوجوان لباس بازی، لباس مدارس، لباس مناسب خانه و مهمانی و … نیاز داریم. در حال حاضر این مدیران مدارس ما هستند که برای بچه‌ها لباس انتخاب می‌کنند در حالی که این وظیفه طراحان است و جشنواره‌های مد بهترین فرصت برای رقابت سالم و نشان دادن توانایی‌هاست.
بهمنی در پایان گفت: تمام فعالان عرصه مد و لباس باید همدیگر را به عنوان اعضای یک خانواده ببینند. در این حوزه انتقادهای زیادی به عملکردها وجود دارد اما متأسفانه این انتقادها نه تنها سازنده نیست بلکه صرفاً برای تخریب است. در حالی که کمک به همدیگر، در کنار هم بودن و تصحیح اشتباه هم و کار گروهی است که می‌تواند آینده مد و لباس ایران را به روشنی رقم بزند. یکسری از افراد حاضر به شرکت در جشنواره‌ها نیستند و این یک اشتباه در عرصه مد است. در کشورهای مطرح در حوزه مد برترین‌ها و برندها با هم رقابت می‌کنند. ما نیز در جشنواره لباس کودک تلاش داریم چنین زمینه‌ای فراهم شود.