آرش دادگر کارگردان، بازیگر و مدرس تئاتر در گفتگو با خبرنگار مهر در آستانه سالگرد شهادت سردار حاج‌قاسم سلیمانی درباره جای خالی مفاخر و قهرمانان ملی در عرصه هنرهای نمایشی و چالش‌های پرداختن به چنین مضامینی عنوان کرد: پرداختن به قهرمانان و بزرگان هر سرزمینی ادای دین به این افراد است و به معرفی و شناخت آنها کمک می‌کند اما از طرف دیگر این پرداختن باید انتخاب یک هنرمند باشد چون هنرمند قرار نیست درباره چنین مضامینی پروپاگاندا کند. هنرمند از زاویه دید هنری خودش به موضوع نگاه می‌کند و منابعش را به دست آورده و دست به تحقیق و پژوهش می‌زند.
وی ادامه داد: اصولاً قهرمانان ملی متعلق به مردم هستند نه متعلق به طبقه، حزب یا نگاهی خاص و آثاری نیز که در زمینه قهرمانان ملی خلق می‌شود باید با نگاه عموم مردم همسو باشد و تصویری را که آنها از این افراد در ذهنشان دارند، تداعی کند اما اگر قرار باشد این آثار با دیدگاهی خاص و نگاهی سفارشی شکل بگیرند قطعاً شاهد اثری تأثیرگذار نخواهیم بود.
این مدرس تئاتر افزود: به عنوان نمونه اگر به پیکره‌ها و مجسمه‌های مفاخر ملی که با نگاه مستقل در طول سال‌های گذشته ساخته شده‌اند، نگاه کنیم متوجه دیدگاه هنرمندانه در این آثار خواهیم شد. مجسمه فردوسی که در میدان فردوسی نصب شده است را در نظر بگیرید، اگر این اثر به سفارش کسی ساخته می‌شد که می‌خواست دیدگاهش را به هنرمند تحمیل کند حتماً شاهد پیکره جذابی نبودیم چون این اثر هنری از دل آن سنگ با نگاه آن هنرمند خلق شده است.
کارگردان نمایش «طوفان» متذکر شد: فراموش نکنیم که ما نیاز به یک گذر زمان داریم تا آن اتفاقی که منتظرش هستیم، رخ دهد. معتقدم که یک قهرمان ملی فراموش نمی‌شود. مشاهیر و دانشمندان و کسانی که فخر فرهنگ هستند به این راحتی فراموش نمی‌شوند و حتی تا قرن‌ها بعد نامشان باقی خواهد ماند چون این فرد نیست که باقی می‌ماند بلکه آثار و دستاوردهای اوست که باعث ماندگاری‌اش می‌شود.
وی در پایان صحبت‌هایش یادآور شد: آنچه که از یک قهرمان ملی باقی می‌ماند و نامش را جاودانه می‌کند جهان بینی و تأثیری است که در زندگی ما باقی گذاشته است. آنچه که مولا علی (ع) را جاودانه کرده است فقط «نهج البلاغه» نیست بلکه کل کارهایی است که ایشان انجام داده و سینه به سینه نقل شده است.