به گزارش خبرنگار مهر، آیت الله محمدباقر تحریری تولیت مدرسه علمیه مروی، در جلسه درس اخلاق که در مدرسه علمیه معیر برگزار شد، اظهار داشت: یکی از سفارشات نورانی امام صادق (ع) به عبدالله بن جندب که در اصل سفارش به همه محبان و دوستداران ایشان است سفارش به عمل است که می‌فرمایند: عمل خود را همانند پدری قرار ده که از او تبعیت می‌کنی.
وی افزود: انسان در برهه‌ای از زندگی نوعاً از بزرگ‌تر ها تبعیت می‌کند، از کسانی که با آنها یک ارتباط خاصی دارد و احساس می‌کند در درک و انتخاب راه و روش توانایی ندارد برای همین از کسی که مسیری را طی می‌کند و آگاهانه کارهایی را انجام می‌دهد تبعیت می‌کند. رابطه فرزند بخصوص با پدر چنین است که فرزند در بسیاری از کارها از پدر تبعیت می‌کند.
آیت الله تحریری با طرح این پرسش مبنی بر اینکه مقصود از عمل در آیات و روایات چیست؟ پاسخ داد: مراد از عمل در آیات و روایات آن دسته اعمال طبیعی و فیزیکی که انسان در زندگی دنیا انجام می‌دهد، نیست. دیگر اینکه اعمال انسان نوعاً با یک نیازهای طبیعی همراه است و این نیز عمل به حساب می‌آید که پشتوانه اعمال است اما مقصود از عمل در آیات و روایات نیز مراد امام صادق (ع) نیست بلکه منظور از عمل در آیات و روایات اعمالی است که نشان از سعادت و شقاوت آدمی دارد.
تولیت مدرسه علمیه مروی ادامه داد: عمل صالح آثار مطلوب و بیانگر سعادت انسان و عمل غیر صالح آثار نامطلوب و نشان از شقاوت آدمی دارد، آثار شقاوتمندانه بر اعمال شقاوتمندانه مترتب می‌شود و این اعمال ناشی از شاکله نامناسب با وجود انسان است. شاکله نامناسب با وجود انسان آن است که انسان آن جایگاه مناسب خودش را در ارتباط با خداوند متعال قرار ندهد و آن ربط وجودی که با خالق دارد و همواره وجود و در شئون وجودی خواه ناخواه در برابر او اظهار خضوع می‌کند به صورت آگاهانه آن اظهار خضوع را نداشته باشد این شاکله نامناسب با وجود انسان است.
وی افزود: در روایات از این شاکله نامناسب به شقاوت تعبیر می‌شود که از درون سرچشمه می‌گیرد البته انسان چنین خلق نشده که شقی به ذات باشد بلکه انسان با یک شاکله توجه به معبود خلق شده که همان فطرت است. این فطرت با اموری همراه است که انسان آن فطرت را در پرتوی ارتباط با خالقش در اموراتش قرار می‌دهد برای همین اعمالی که انجام می‌دهد به دو صورت ظاهری و باطنی است و اعمال ظاهری همان اعمال اعضا و جوارح و اعمال باطنی آن کارکردهای بنا گذاری روح انسان است.
آیت الله تحریری با بیان اینکه اعمال انسان اختیاری است، گفت: انسان باید حیطه اعمال را بشناسد و یک رابطه عاطفی واقعی با اعمال شایسته داشته باشد مقصود حضرت نیز در این بیان همین ارتباط صمیمی با اعمال صالح است لذا در آیات و روایات نقش عمل را در سعادت و شقاوت انسان خیلی مستحکم بیان می‌کند. انسان با اختیار خودش راه گمراهی را انتخاب و طی می‌کند کسی که راه گمراهی را انتخاب می‌کند در اصل ضلالت خود را انتخاب کرده است.
تولیت مدرسه علمیه مروی با استناد به آیات قرآن کریم بیان داشت: قرآن کریم می‌فرماید: در قیامت به انسان جزای کامل داده می‌شود؛ مقصود از این آیه آن است که اگر انسان یک قدم در مسیر خیر بردارد به همان میزان به او جزا داده می‌شود. انسان همواره باید توجه داشته باشد که توقعات بی جا از اعمال و رفتارش نداشته باشد و خودش را طلبکار خدا نداند.
وی با اشاره به اینکه همه حقایق برای خداوند متعال آشکار است، گفت: خداوند این حقایق را به اندازه ظرفیت آدمی آشکار می‌کند. انسان باید به وظایف خود آگاه باشد و با توجه از اعمال خود مراقبه داشته باشد. مراقبه یک روش مهم تربیتی است و قرآن کریم انسان‌ها را به مراقبه و داشتن تقوا دعوت می‌کند.
آیت الله تحریری در پایان خاطرنشان کرد: آن اعمالی که دین به انجام آن سفارش می‌کند فعالیت‌های خاصی است که طبق ضوابط شرعی انجام می‌شود ضوابط شرعی نیز مراتب دارد که ابتدا از واجبات آغاز می‌شود بنابراین انسان اگر بر اساس موازین شرعی حرکت کند به سعادت می‌رسد.