خبرگزاری مهر -گروه دین و آئین: روز پنجم محرم سال ۶۱ هجری روزی بود که موقعیت کربلا به مرور حال و هوای جنگ به خود می‌گرفت؛ جنگی که با رسیدن نیروهای تازه‌نفس از کوفه برای لشکر دشمن پررنگ‌تر و مهم‌تر جلوه می‌کرد.
حر در چنین روزی به دستور عبدالله بن زیاد ابتدا مسیرهای منتهی به کربلا و سپس آب را بر روی امام حسین (ع) و لشکر ایشان بست. که بعداً به سبب معرفتی که داشت عاقبت بخیر شد و جز اشقیا قرار نگرفت.
انسان باید زمینه عاقبت بخیری را داشته باشد تا بتواند توبه کرده و در مسیر حق گام بردارد. حربن‌یزید ریاحی، نیز از قبل زمینه داشت که توفیق پیدا کرد نامش در بین یاران سیدالشهدا (ع) و مستشهدین بین یدیه جای بگیرد.